29.03.2024
Головна » 2019 » Июнь » 21 » Kapłaństwo czy Papiestwo: Co było pierwsze?
16:27
Kapłaństwo czy Papiestwo: Co było pierwsze?

Najważniejsza Wątpliwość: Papiestwo pojawiło się jako pierwsze przed Kapłaństwem, kiedy Chrystus powiedział do Piotra: „Ty jesteś Piotr i na tej skale zbuduję Mój Kościół…”. Wtedy Chrystus je ustanowił.

Odpowiedź: Te słowa naszego Pana Jezusa Chrystusa, skierowane do Piotra, zawierają obietnicę podjęcia pewnych działań w przyszłości: „zbuduję Mój Kościół” i „dam ci klucze”.

Pomiędzy obietnicą (wyrażającą zamiar zrobienia w przyszłości) a spełnieniem obietnicy (prawdziwe działanie) Jezus Chrystus, w trakcie Ostatniej Wieczerzy, ustanowił Swoje Kapłaństwo.

Porządek chronologiczny wydarzeń według Ewangelii jest następujący:

  1. Nasz Pan Jezus Chrystus obiecał zbudować swój Kościół na Piotrze i dać mu klucze królestwa niebieskiego (Św. Mateusz 16: 18-19),
  2. Na dzień przed śmiercią na krzyżu, podczas Ostatniej Wieczerzy, nasz Pan ustanowił Apostołów kapłanami, podczas gdy Piotr nie otrzymał jeszcze nad nimi najwyższej jurysdykcji (Św. Łukasz 22: 19; 1 Kor. 11: 24),
  3. Pomiędzy Zmartwychwstaniem a Wniebowstąpieniem Jezus Chrystus wypełnił swoją obietnicę i przekazał Piotrowi najwyższą jurysdykcję nad całym Kościołem Wojującym (Św. Jan 16: 15-17).
Nauczanie SOBORU TRYDENCKIEGO:

O ustanowieniu Najświętszej Ofiary Mszy Świętej

Jezus ofiarował Bogu Ojcu ciało i krew swoją pod postaciami chleba i wina i pod symbolami tych rzeczy dał je Apostołom - których wtedy ustanowił kapłanami Nowego Przymierza - do spożycia. Im i ich następcom w kapłaństwie polecił składać ofiarę słowami: "To czyńcie na moją pamiątkę" (Św. Łukasz 22: 19; 1 Kor 11: 24), jak to Kościół zawsze rozumiał i nauczał [kan. 2].

Jeśli ktoś twierdzi, że tymi słowami: ,,To czyńcie na moją pamiątkę" (Św. Łukasz 22: 19; 1 Kor 11: 24) Chrystus nie ustanowił Apostołów kapłanami albo nie nakazał, by oni i inni kapłani ofiarowywali Jego ciało i krew – niech będzie wyklęty [kan. 2]. (1)

Sobór Watykański rozróżnia obietnicę („obiecane”) od spełnienia obietnicy („dane”):

O ustanowieniu Prymatu Apostolskiego w osobie błogosławionego Piotra

NAUCZAMY zatem i wyjaśniamy, zgodnie ze świadectwami Ewangelii, że Chrystus Pan bezpośrednio i wprost przyrzekł oraz udzielił św. Piotrowi Apostołowi prymatu jurysdykcji nad całym Kościołem Bożym. Tylko bowiem Szymonowi, któremu wcześniej powiedział: „Będziesz się nazywał Kefas” (Św. Jan 1: 42), gdy ten wyznał mówiąc: „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”, Pan rzekł w uroczystych słowach: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, ale Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: ty jesteś Piotr, i na tej skale zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. Tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Św. Mateusz 15: 16, 19). Tylko też Szymonowi Piotrowi udzielił Jezus po swym zmartwychwstaniu jurysdykcji najwyższego pasterza i zarządcy całej owczarni, mówiąc: „Paś baranki moje”; „Paś owce moje” (Św. Jan 21: 15, 17). (2)

SŁOWNIK KATOLICKI:

Jeszcze raz przed swoją męką Chrystus złożył Piotrowi obietnicę, która go wzmocniła dla jego przyszłego urzędu, i która, dzięki pomocy Chrystusa, ostro kontrastowała z jego grzechem i słabością jako człowieka. Trzy razy zaparł się swego Mistrza, ale zaprzeczenie to nie polegało na utracie wiary lub pozbawieniu go nadprzyrodzonej siły jako przyszłej skały Kościoła.

Po zmartwychwstaniu Chrystus łaskawie pozwolił św. Piotrowi zadośćuczynić za trojakie zaprzeczenie potrójną deklaracją miłości, i ponownie, stosując inną przenośnię, Chrystus udzielił mu pełni jurysdykcji. Chrystus był i zawsze jest Dobrym Pasterzem, ale za kilka dni jego widzialna obecność miała zostać zakończona, a na ziemi to Piotr miał być głównym pasterzem trzody Chrystusa. „Nakarm moje baranki”, „Bądź pasterzem moich owiec” (być może „owieczek”). „Nakarm moje owce” (być może ponownie ,,owieczki”). Kościół był nadal trzodą Chrystusa („moje baranki”, „moje owce”), ale Chrystus powierza Piotrowi urząd karmienia zarówno starych, jak i maluczkich trzody. Obowiązek karmienia młodych i „czujną opiekę i panowanie nad dojrzałymi chrześcijanami” (Westcott, ad loc.) aby byli podobni do niego. Moc odpuszczania i zatrzymywania grzechów, dar Ducha Świętego, jest udzielana zarówno innym Apostołom, jak i Piotrowi. Ale tylko Piotr otrzymuje klucze Kościoła; tylko on jest skałą, na której zbudowany jest Kościół; od jego wiary zależy wiara nawet innych Apostołów; tylko on jest pasterzem całej trzody. Ten prymat Piotra po wniebowstąpieniu Chrystusa wyraźnie przejawia się nawet w skąpych zapisach Nowego Testamentu. Nie można jednak zapominać o osobistych natchnieniach innych Apostołów i o tym, że ich swoboda w podejmowaniu działań misyjnych na całej ziemi czyniły ich relacje z Piotrem różnymi od relacji między papieżem a biskupami z późniejszych czasów. (3)

Tak więc, zgodnie ze świadectwem Ewangelii, Soboru Trydenckiego, Soboru Watykańskiego itp., kiedy Jezus Chrystus powiedział do Szymona Bar-Jony: „Nakarm moje baranki (wiernych), nakarm moje owce (duchownych)”, dając mu prawdziwy i właściwy prymat jurysdykcji nad innymi Apostołami, Kapłaństwo już zostało ustanowione.

o. Valerii

Przypisy:

(1) DOGMATIC CANONS AND DECREES
AUTHORIZED TRANSLATIONS OF THE DOGMATIC DECREES OF
THE COUNCIL OF TRENT, THE DECREE ON THE IMMACULATE
CONCEPTION, THE SYLLABUS OF POPE PIUS IX, AND
THE DECREES OF THE VATICAN COUNCIL
BY THE DEVIN-ADAIR COMPANY
Nihil Obstat. REMIGIUS LAFORT, D.D., Censor
Imprimatur. +JOHN CARDINAL FARLEY, Archbishop of New York
June 22, 1912
THE DOGMATIC DECREES OF THE COUNCIL OF TRENT
On Baptism. p. 63.
On the Institution of the Most Holy Sacrifice of the Mass p.132-134.
ON THE SACRIFICE OF THE MASS, p.143

(2) THE DECREES OF THE VATICAN COUNCIL
Edited WITH AN INTRODUCTION
by the REV. VINCENT McNABB, O.P.
NEW YORK, CINCINNATI, CHICAGO
BENZIGER BROTHERS Printers to the Holy Apostolic See 1907
Imprimi potest FR LAURENTIUS SHAPCOTE, O.P., S.T.L. Prior Provincialis
Imprimi potest + GULIELMUS Episcopus Arindelensis Virarius Generalis
Westmonasteril die 19 Oct. 1906
First Dogmatic Constitution on the Church of Christ. pp. 36-39

(3) A CATHOLIC DICTIONARY
CONTAINING SOME ACCOUNT OF THE
DOCTRINE, DISCIPLINE, RITES, CEREMONIES,
COUNCILS, AND RELIGIOUS ORDERS OF
THE CATHOLIC CHURCH
BY WILLIAM E. ADDIS
SECULAR PRIEST : SOMETIME FELLOW OP THE ROYAL UNIVERSITY OF IRELAND
AND THOMAS ARNOLD, M.A.
FELLOW OF THE SAME UNIVERSITY
SIXTH EDITION, WITH ADDITIONS.
NEW YORK
THE CATHOLIC PUBLICATION SOCIETY CO.
9 BARCLAY STREET
1887
NlHIL OBSTAT: EDUARDUS S. KEOGH, CONG. ORAT., CENSOR DEPUTATUS
IMPRIMATUR: HENRICUS EDUARDUS, CARD. ARCHIEP. WESTMONAST. Die 18 Dec., 1883.
IMPRIMATUR: JOHN CARD. McCLOSKEY, ARCHBISHOP OF NEW YORK. Feb. 14, 1884.
JURISDICTION
p. 669

Tłum. Paulo.

Cytaty z Pisma Świętego: Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T.J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego Arcybiskupa i Metropolity Mohylowskiego. We czterech tomach in 8-vo maj. (fracta pagina). Wydanie trzecie. Tom IV. Obejmujący Księgi Nowego Testamentu, jako to: Cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, czternaście listów św. Pawła, list św. Jakóba, dwa listy św. Piotra, trzy listy św. Jana, list św. Judy i Objawienie św. Jana. Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego. 1898, str. 844. Źródło: ultramontes.pl

Категорія: Розважання | Переглядів: 692 | Додав: