Św. Łukasza, 12:16-21
Szukajcie naprzód Królestwa Bożego
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, Amen!
Szukajcie naprzód Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam dodane (św. Mateusz, 6: 33).
I rzekł mu Bóg: Szalony! Tej nocy duszy twojej zażądają od ciebie: a coś nagotował, czyjeż będzie? Tak bywa z tym, który sobie skarby zbiera, a nie jest wobec Boga bogaty (Św. Łukasza, 12:20-21).
Święta Ewangelia mówi nam, że Miłosierny Bóg nakłada kary za ludzki egoizm.
Ten człowiek z ewangelicznej przypowieści miał wielkie błogosławieństwo od Boga. Ale nie chciał podzielić się z innymi. Innymi słowy, był egoistą.
Zapomniał nie tylko o Bogu. Zapomniał o wszystkich swoich krewnych i przyjaciołach. Starał się żyć tylko dla siebie.
Był tak zaślepiony przez egoizm, że zapomniał o jednej rzeczy, zapomniał o śmierci. Wyobrażał sobie samego siebie nieśmiertelnego jak Bóg.
W jego przypadku spełniło się powiedzenie: pieniądze i władza demoralizuje i psuje.
Na szczęście mamy inne przykłady.
Franciszek Borgiasz SJ, hiszp. (28 października 1510 - 30 września [10 października] 1572) – trzeci generał Zakonu Jezuitów, jedna z kluczowych postaci kontrreformacji, święty Kościoła Katolickiego.
Franciszek urodził się w rodzinie Borgiów, jednej z najznakomitszych rodzin w Hiszpanii. Jego ojciec to Juan Borja y Enriquez, trzeci książę Gandii i wnuk papieża Aleksandra VI. Jego matką była Juana Aragońska. Brat Franciszka, Tomás de Borja y Castro również został duchownym, biskupem Malagi, a później arcybiskupem Saragossy.
Chociaż od dzieciństwa był bardzo religijny i chciał zostać mnichem, rodzina wybrała mu karierę świecką. W młodości otrzymał bardzo dobre wykształcenie, służył na dworze Karola V Habsburga, który był także królem Hiszpanii. Odznaczył się w kilku kampaniach. Na dworze w wieku 16 lat ożenił się z Eleanor de Castro Melo e Menezes i w ciągu 9 lat doczekał się ośmiorga dzieci.
W roku 1539 Franciszek Borgiasz sprowadził ciało cesarzowej Izabeli Portugalskiej, matki Filipa II z Toledo do Grenady.
Podobno kiedy zobaczył zmiany, jakie poczyniła śmierć na twarzy pięknej cesarzowej, zdecydował „nigdy więcej już nie służyć śmiertelnemu władcy”.
Ale jeszcze w tym samym roku w wieku 29 lat objął urząd wicekróla Katalonii i pełnił go do śmierci ojca w 1543, kiedy to został czwartym księciem Gandii. Wówczas powrócił w rodzinne strony i poświęcił się głównie życiu religijnemu. W Gandii założył kolegium, które powierzył zarządowi Jezuitów.
W roku 1546 zmarła jego żona, wtedy przepisał posiadłości i dobra na swoje dzieci i wstąpił do nowo powstałego Zakonu Jezuitów.
Porzucił sprawy polityczne i zrzekł się wszystkich tytułów na rzecz najstarszego syna Luisa de Borja-Aragon y de Castro-Melo i został księdzem.
Ze względu na jego pochodzenie i sławę ofiarowano mu kapelusz kardynalski, ale odmówił. Ale z czasem został przekonany, że powinien objąć rolę stosowną do okoliczności i w roku 1554 został jezuickim prowincjałem Hiszpanii, a dwa lata później po śmierci Diego Layneza, trzecim w historii generałem Zakonu Jezuitów.
Jego osiągnięcia na tym stanowisku, które pełnił w latach 1565-1572 spowodowały, że jest określany jako największy generał Zakonu po św. Ignacym Loyoli. Wspomógł utworzenie Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego (Collegium Romanum) przez św. Loyolę, którego był przyjacielem i doradcą, kształcącego elitę Kościoła: misjonarzy, wysyłanych później w najdalsze zakątki globu, doradców królów i papieży, pionierów kontrreformacji w różnych częściach Europy.
Wzmocnił organizacyjnie zakon, kładąc podstawy pod jego potęgę. Przyczynił się do powstania koalicji państw chrześcijańskich, która pokonała wielką flotę turecką w bitwie pod Lepanto (1571).
Pozostawił również po sobie wiele pism filozoficznych. Pomimo znaczenia pełnionego urzędu prowadził bardzo skromne życie i już za życia miał opinię świętego. Zmarł 10 października 1572 w wieku 62 lat w drodze do Rzymu.
Św. Franciszek Borgiasz został beatyfikowany przez Papieża Urbana VIII 23 listopada 1624, a 35 lat później kanonizowany przez Papieża Klemensa X 20 czerwca 1670.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele Katolickim obchodzone jest 10 października wg Rzymskiego Kalendarza.
Co ciekawe, św. Franciszek Borgiasz znany jest z połączenia dwóch innych świętych – św. Teresa z Ávili i św. Stanisław Kostka.
Św. Franciszek Borgiasz był spowiednikiem św. Teresy z Ávili. Wspomnienie liturgiczne tej wielkiej świętej w Kościele Katolickim obchodzone jest 15 października.
Około roku 1556 przyjaciele Teresy z Ávili zasugerowali, że jej nowo odkryta wiedza jest "dziełem diabła", a nie Boga. Jej spowiednik, jezuita święty Franciszek Borgiasz, jednakże zapewniał ją o boskim pochodzeniu jej przemyśleń.
Kilka słów o św. Franciszku Borgiaszu i św. Stanisławie Kostce.
Św. Franciszek przyjął św. Stanisława 28 października 1567 roku do nowicjatu Zakonu Jezuitów. Wspomnienie liturgiczne św. Stanisława Kostki w Kościele Katolickim obchodzone jest 13 listopada. Jest on patronem Polski.
Św. Franciszek Borgiasz odegrał bardzo ważną rolę w życiu tych dwóch świętych.
Możemy powiedzieć, że gdyby nie było św. Franciszka Borgiasza, nie stałaby się świętą św. Teresa z Ávili i nie mógłby być świętym św. Stanisław Kostka.
Dlaczego mówimy dzisiaj o św. Franciszku Borgiaszu? Co to ma wspólnego z ewangeliczną przypowieścią o egoiście?
Na zasadzie odwrotności, nie ma nic wspólnego z tym egoistą.
Św. Franciszek Borgiasz miał dużo więcej błogosławieństw niż ten egoista.
Kiedy Bóg wezwał go do oddania całego swojego majątku na rzecz innych, był posłuszny Bogu.
Ponadto, za przykładem świętego Franciszka, widzimy, że możemy służyć Bogu w każdych warunkach.
Możemy służyć Bogu w rodzinie, kiedy jesteśmy w związku małżeńskim, podobnie jak św. Franciszek.
A także możemy służyć Bogu, gdy nie mamy żony lub męża.
Najważniejsze dla nas jest, aby usłyszeć głos Boga i czynić to, czego On chce od nas.
Podobnie jak św. Teresa z Ávili, która usłyszała głos Boga i stała się oblubienicą Chrystusa.
Podobnie jak św. Stanisław Kostka, który w wieku 17 lat opuścił świat i stał się nowicjuszem w Zakonie Jezuitów.
Podobnie jak św. Franciszek Borgiasz, który stracił żonę, zrzekł się bogactwa i sławy w świecie, poczuł powołanie a później stał się świętym kapłanem i trzecim w historii generałem Zakonu Jezuitów.
Tak, mamy inne przykłady, z których możemy się nauczyć, jak czynić wolę Bożą.
Dlatego pamiętajmy te słowa: Szalony, tey nocy duszy twojej zażądają od ciebie: a coś nagotował, czyjeż będzie? , a także: Szukajcie naprzód Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam dodane.
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, Amen!
Ks. W.K.
Gliwice, Polska
30.11.2014 A.D.
|
