Papież jest związany i ograniczony Prawem Boskim
Jeszcze jedna fałszywa teza:
"Ponieważ Duch Święty zawsze prowadzi i inspiruje Papieża, a) każdy człowiek musi ślepo podążać za każdą określoną przez niego doktryną; b) nikt nie może osądzać Papieża, nawet jeśli zdefiniowana przez niego doktryna jest niezgodna z Pismem Świętym i Świętą Tradycją".
Odpowiedź:
Nasz Pan Jezus Chrystus nie obdarzył św. Piotra mocą ustanawiania praw na Ziemi, które są następnie automatycznie zatwierdzane w Niebie.
Zgodnie z oficjalnym komentarzem Kościoła do tekstu Ewangelii według świętego Mateusza rozdział 16 wers 19, Pan nasz dał Piotrowi moc związania i zniesienia kar doczesnych za grzech.
“Y tobie dam klucze królestwa niebieskiego. A cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związano y w niebiesiech: a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązano y w niebiesiech” (Św. Mateusz 16:19).
Komentarz z Rhemish Version of the New Testament of 1582: Ver. 19. Rozwiążesz na ziemi. Rozwiązanie więzów doczesnych kar za grzechy nazywa się odpustem; którego moc jest tutaj udzielana (1).
Pierwsza część powyższej tezy również przeczy definicji Soboru Watykańskiego:
“Duch Święty nie został obiecany następcom Piotra, aby przez Jego objawienie mogli głosić nową doktrynę, ale aby przy Jego pomocy niezmiennie zachowywali i wiernie objaśniali objawienie lub depozyt wiary przekazany przez Apostołów”.
Co do drugiej części tezy, Kanon 1556 dosłownie mówi: "Prima Sedes a nemine iudicatur” – “Pierwszy Tron nie podlega niczyjemu osądowi”.
To właśnie ten kanon błędnie interpretowany jest przez wyznawców „kościoła” Soboru Watykańskiego II, przez pseudokatolickie sekty rządzone przez ich własnych „papieży”, a nawet przez wielu katolickich ignorantów.
Kościół mówi, że nawet Sobór Generalny nie ma władzy, by sądzić Papieża. Należy jednak wyjaśnić, co oznacza Sobór Generalny. Czy jest to kongregacja biskupów katolickich zebranych razem z Papieżem, czy raczej kanony i dekrety ogłoszone przez Sobór i zatwierdzone przez Papieża?
Sobór Generalny jako zgromadzenie biskupów (istot ludzkich), choć zebrany razem z Papieżem, nie może osądzać Papieża.
Niemniej jednak Papież podlega kanonom i dekretom Soboru Generalnego, pod warunkiem, że został on zwołany i zatwierdzony przez Papieża.
Na przykład kanon Soboru Watykańskiego mówi:
“Jeśli więc ktoś powie, że błogosławiony Piotr Apostoł nie został mianowany Księciem Apostołów i widzialną głową całego Kościoła wojującego, albo że ten sam bezpośrednio i natychmiast otrzymał od tego samego Pana naszego JEZUSA CHRYSTUSA tylko prymat honorowy a nie prawdziwą i właściwą jurysdykcję; niech będzie wyklęty”.
Ten kanon nie mówi, że Papież nie naraziłby się na klątwę, gdyby publicznie oświadczył, że nie wierzy, lub nie jest zobowiązany wierzyć w ten kanon.
Ponieważ słowo „ktokolwiek” (łac. Quis) ma znaczenie ogólne, można rozsądnie przypuszczać, że Papież nie jest wyłączony spod tego prawa. Dlatego podlega temu kanonowi co najmniej ze względu na porządek i dobry przykład, ale przede wszystkim dlatego, że kanon ten opiera się na Boskim prawie Nowego Testamentu. "W sądzie Bożym suweren nie jest wyłączony spod prawa, co do jego mocy kierującej; ale powinien wypełnić to z własnej woli, a nie z przymusu." (ŚW. TOMASZ Z AKWINU, PYTANIE 96. ARTYKUŁ PIĄTY)
Jeszcze jeden przykład można znaleźć w Kanonie 188.4:
“Ob tacitam renuntiationem ab ipso iure admissam quaelibet officia vacant ipso facto et sine ulla declaratione, si clericus: ...4 A fide catholica publice defecerit”.
“W wyniku milczącej rezygnacji, przyjętej przez samo prawo, wszystkie urzędy stają się zwolnione ipso facto i bez oświadczenia, jeśli duchowny: ... nr 4. Publicznie porzucił wiarę katolicką”.
Kanon 188 odnosi się tylko do duchownych, ponieważ tylko oni mogą sprawować urzędy w Kościele. Dlatego Papież nie jest zwolniony z tego kanonu, ponieważ jest również duchownym.
Według “A DOGMATIC CATECHISM FROM THE ITALIAN OF FRASSINETTI”, Papież podlega dekretom byłych soborów generalnych, legalnie odbytych i potwierdzonych autorytetem papieży, jego poprzedników, ponieważ to, co kiedyś było nieomylnie prawdziwe, będzie prawdą na całą wieczność.
Chociaż mówi się, że Papież podlega dekretom wczesniejszych Soborów Generalnych, rozsądne byłoby przypuszczenie, że Papież Pius IX nie był zwolniony z podlegania dekretom Soboru Watykańskiego, zwoływanego, przewodniczonego i ratyfikowanego przez niego.
Logiczne byłoby również myślenie w podobny sposób o wszystkich Papieżach, jego poprzednikach, którzy zwoływali, przewodniczyli i potwierdzali wszystkie poprzednie Sobory Generalne i ich dekrety.
Wielebny John S. Vaughan, biskup Sebastopolis, w swojej książce “THE PURPOSE OF THE PAPACY” twierdzi, że:
“Papież jest związany i ograniczony do Boskiego Objawienia oraz do prawd, które zawiera Objawienie. Jest związany i ograniczony przez już istniejące Wyznania Wiary i poprzednie definicje Kościoła. Jest związany i ograniczony przez Boskie Prawo i konstytucję Kościoła”.
Biskup Vaughan stwierdza również:
“Papież nie ma żadnej władzy nad prawem moralnym, poza tym, że może je potwierdzać, interpretować i egzekwować”.
Należy jednak zaznaczyć, że co do siły przymusu stosowania prawa suweren jest z niej wyłączony. Co do kierującej mocy prawa, suweren podlega jej z własnej woli.
Św. Tomasz z Akwinu mówi, że suweren powinien wypełniać prawo kierujące z własnej woli, a nie z przymusu.
Również św. Tomasz nie mówi, że władca ma prawo wyboru między tym, czy powinien, czy nie. Podkreśla, że suweren powinien spełniać ustawę dyrektywną.
Wzmiankę o Papieżu jako Najwyższym Ponntifexie można znaleźć w “A COMMENTARY ON THE NEW CODE OF CANON LAW” z 1918 roku księdza Chas. Augustyne, VOLUME II, Clergy and Hierarchy, s. 215, a także “THE VISIBLE CHURCH” A TEXT-BOOK FOR CATHOLIC SCHOOLS z 1921roku autorstwa Wielebnego Johna F. Sullivana, D.D., s. 3.
Z kolejnych cytatów z kanonicznie zatwierdzonych ksiąg katolickich wynika zatem, że teza o której mowa na początku tej przedmowy jest całkowicie fałszywa.
o. Walery
Oto cytaty z książek:
A COMMENTARY ON THE NEW CODE OF CANON LAW
By THE REV. P. CHAS. AUGUSTINE, O.S.B., D.D.: EXEMPTION OF THE POPE:
CAN. 1556 Prima Sedes a nemine iudicatur.
Pierwszy Tron nie podlega niczyjemu osądowi. Twierdzenie to należy przyjąć w pełni, nie tylko w odniesieniu do przedmiotu nieomylności. Albowiem w sprawach wiary i moralności było zawsze w zwyczaju otrzymywanie ostatecznego wyroku od Stolicy Apostolskiej, której orzeczenia nikt nie odważył się kwestionować, jak pokazuje tradycja Ojców Kościoła (Zozimus, “Quamvis Patrum traditio” March 21, 418 (Migne, P. L., 20, 676).). Nigdy też nie pozwolono na ponowne rozpatrywanie kwestii lub kontrowersji, które zostały rozstrzygnięte przez Stolicę Apostolską (Boniface I, “Retro maioribus tuis”, March 11, 422 (ibid., col. 776).). Osoba Najwyższego Pontifexa była zawsze traktowana jako wyłączona spod osądu ludzkiego nawet w momencie oskarżenia go o osobiste występki i zbrodnie, ponieważ odpowiada on tylko przed Bogiem. Godnym uwagi przykładem jest Papież Symmachus (498-514). Rzeczywiście, podporządkował się zwołanym Synodem (the Synodus Palmaris, 502), ponieważ uważał za swój obowiązek dopilnować, aby jego charakter nie został skażony, ale sam Synod jest wspaniałym potwierdzeniem naszego kanonu. Synod przyjął Apologię Ennodiusza z Pawii, w której pojawia się godne uwagi zdanie: “Bóg chciał, aby o sprawach innych ludzi decydowali ludzie, ale bez wątpienia zarezerwował dla swojego trybunału władcę tej stolicy” (See c. 14, C. 11, q. 3; c. 10, Dist. 96; cc. 10, 13, C. 9, q. 3; Reuben Parsons, Studies in Church History, ed. 2, 1901, Vol. I, p. 351 ff.). Nie jest wymagany żaden dodatkowy argument za tradycyjnym poglądem. Sobór powszechny nie mógł osądzać Papieża, ponieważ, jeśli nie został przez niego zwołany lub ratyfikowany, nie mógł wydać prawomocnego wyroku. Dlatego nie pozostaje nic innego, jak wezwanie do Boga, który zatroszczy się o swój Kościół i jego głowę (1.1).
THE "SUMMA THEOLOGICA"
ŚWIĘTEGO TOMASZA Z AKWINU:
PYTANIE 96.
ARTYKUŁ PIĄTY
CZY WSZYSCY LUDZIE PODLEGAJĄ PRAWU?
Wątpliwość 3. Dalej, Prawnik mówi (Pandect. Justin, i.) - że suweren jest wyłączony spod prawa. Ale kto jest wyłączony spod prawa, nie jest przez to związany. Dlatego nie wszyscy podlegają prawu.
Odpowiedź na Wątpliwość 3. Mówi się, że suweren jest wyłączony spod prawa, jeśli chodzi o jego siłę przymusu; skoro, właściwie mówiąc, żaden człowiek nie jest zmuszany przez siebie, a prawo nie ma żadnej siły przymusu poza autorytetem władcy. W ten sposób mówi się, że władca jest wyłączony spod prawa, ponieważ nikt nie jest kompetentny do orzekania na niego wyroku, jeśli postępuje wbrew prawu. Dlatego w Psalmie 6: Tobie tylko zgrzeszyłem, glossa mówi, że nie ma człowieka, który mógłby osądzić czyny króla.
- Ale jeśli chodzi o dyrektywną moc prawa, suweren podlega prawu z własnej woli, zgodnie ze stwierdzeniem (Extra, De Constit. Cap. Cum omnes), że każde prawo, które człowiek ustanowi dla innego, powinien zachować siebie. Mądry autorytet mówi: „Przestrzegaj prawa, które sam ustanowiłeś”. Ponadto Pan zgani tych, którzy mówią, a nie czynią; i którzy wiążą brzemiona ciężkie y nieznośne y kładą na ramiona ludzkie: a palcem swym niechcą się ich ruszyć (Św. Mateusz 23; 3,4). Stąd w sądzie Bożym suweren nie jest wyłączony spod prawa, co do jego mocy kierującej; ale powinien wypełnić to z własnej woli, a nie z przymusu.
- Znowu suweren jest ponad prawem o tyle, o ile jest to pożyteczne, może zmienić prawo i podejmować zgodnie z nim decyzje stosownie do czasu i miejsca (2).
THE VISIBLE CHURCH
WIELEBNY JOHN F. SULLIVAN, D.D.:
Rzeczownik Papież bierze nazwę od łacińskiego papa, dziecinnego słowa oznaczającego ojca. Często nazywany jest Suwerennym Pontifexem (od łacińskiego pontifex, budowniczy mostów, ponieważ w czasach pogańskich za mosty nad Tybrem odpowiadali rzymscy pontifcy lub arcykapłani) (2.1).
A HANDBOOK OF MORAL THEOLOGY
WIELEBNY ANTONY KOCH, D.D.:
Suweren podlega własnym prawom, a nie współdziałaniu, tj. w odniesieniu do siły ich przymusu, ponieważ nikt nie jest właściwie zmuszany przez siebie; ale dyrektywą, np. gdy chodzi o ich moc dyrektywną ze względu na porządek i dobry przykład. Jak mówi św. Tomasz: “Powinien dobrowolnie i bez przymusu wypełniać prawo”, chociaż mówiąc ściśle, jest ponad nim, a o ile jest to wskazane, “może zmienić prawo i zwolnić z niego stosownie do miejsca i pory roku” (Cfr. St. Thomas, Summa Theol, 1a 2ae, qu. 96, art. s. ad 3 (Rickaby, Aquinas Ethicus, Vol. I, p. 294).) (3).
DEKRETY Sobóru Watykańskiego:
I Papieże Rzymscy, stosownie do wymagań czasu i okoliczności, zwołują czasami Sobory Ekumeniczne lub proszą o zdanie Kościoła rozproszonego po całym świecie, czasami przez poszczególne synody, czasem korzystając z innych pomocy, które dostarczyła Boża Opatrzność. Posiadają środki, które z pomocą Boga uznali za zgodne z Pismem Świętym i tradycjami apostolskimi. Duch Święty nie został bowiem obiecany następcom Piotra, aby przez Jego objawienie mogli głosić nową naukę, ale aby przy Jego pomocy niezmiennie strzegli i wiernie objaśniali objawienie lub depozyt wiary przekazany przez Apostołów (4).
A DOGMATIC CATECHISM FROM THE ITALIAN OF FRASSINETTI:
SECT. V. The Roman Pontiff.
Pytanie: Czy autorytet Biskupa Rzymu jest niższy od autorytetu Soboru Generalnego?
Odpowiedź: Biskup Rzymu swoją władzą nadaje rangę Soborowi Generalnemu i dlatego jest jego zwierzchnikiem, nie ustępując mu znaczeniem. Najwyższy Papież nie przestaje być Głową Kościoła, gdy Kościół zbiera się na Soborze. Pamiętajcie, że żaden Sobór Generalny nie został nigdy uznany przez Kościół za nieomylny bez potwierdzenia i aprobaty Papieża. Pamiętajcie ponadto, że nie można wyobrazić sobie idei Soboru Generalnego bez Papieża. Papież musi go zwołać, przewodniczyć mu osobiście lub przez swoich legatów, a na koniec, jak powiedzieliśmy, potwierdzić. Aby wyobrazić sobie Sobór Generalny bez Papieża, musimy wyobrazić sobie Sobór Generalny w opozycji do Papieża; w takim przypadku byłoby to niezgodne z prawem zgromadzenie materialne podzielonych biskupów, bez ustanowionego centrum jedności.
Pytanie: Powyższa sytuacja mogłaby mieć miejsce w przypadku Papieża żyjącego w trakcie zbierania się Soboru Generalnego; ale czy Papież podlegałby dekretom poprzednich soborów zwoływanych zgodnie z prawem i potwierdzonych autorytetem papieży, jego poprzedników?
Odpowiedź: Niewątpliwie w decyzjach dogmatycznych, ponieważ to, co było prawdą, a raz nieomylnie prawdziwe, będzie obowiązywało przez całą wieczność: co więcej, powiedzenie, że Papież musi w ten sposób podlegać soborom jest tym samym co powiedzenie, że Papież musi być katolikiem (w co nikt nie wątpi). Jednakże w decyzjach, które dotyczą dyscypliny, która w Kościele jest zmienna, Papież jest nadrzędny wobec soborów i może uchylić się od ich praw, jeśli uzna to za konieczne. Taka władza jest mu potrzebna, bo inaczej dobrobyt Kościoła byłby niezapewniony (s. 36, 37, 38) (5).
THE PURPOSE OF THE PAPACY
WIELEBNY JOHN S. VAUGHAN, D.D. Biskup Sebastopolis:
Aby ustrzec się przed jakimkolwiek błędem co do znaczenia naszych słów, wyjaśnijmy, że nieomylność jest darem, ale nie takim, którego Papież dokonuje na co dzień i przy każdej okazji, ani w zwracaniu się do pojedynczych osób, ani do publiczności, ani też nie jest prerogatywa, na którą można się powoływać, z wyjątkiem szczególnych i bardzo wyjątkowych okoliczności. Co więcej - w przeciwieństwie do innych uprawnień - nigdy nie można ich przekazać innej osobie. Papież jest nieomylny i nie może przekazać swojej nieomylności, nawet tymczasowo lub z jakiejś szczególnej okazji, nikomu, kto może go reprezentować pod innymi względami, takim jak legat, ambasador lub nuncjusz.
„Ani w rozmowie”, pisze teolog Billuart, „ani w dyskusji, ani w interpretacji Pisma Świętego lub Ojców, ani w konsultacjach, ani w uzasadnianiu punktu, który zdefiniował, ani w odpowiedziach na listy, ani w prywatnych naradach zakładając, że wygłasza własną opinię, jest nieomylnym Papieżem ”. Nie jest nieomylny jako teolog, kapłan, biskup, władca świecki, sędzia, prawodawca, ani w swoich poglądach politycznych, ani nawet w rządzie Kościoła: ale tylko wtedy, gdy naucza wiernych na całym świecie ex cathedra w sprawach wiary lub moralności, to znaczy w sprawach dotyczących prawdy objawionej lub zasad moralnego postępowania.
„To w żaden sposób nie zależy od kaprysu Papieża ani od jego upodobania, aby uczynić jedną lub drugą doktrynę przedmiotem definicji dogmatycznej. Jest on związany i ograniczony do boskiego objawienia i prawd, które to Objawienie zawiera. Jest związany i ograniczony przez już istniejące Wyznania Wiary i przez poprzednie definicje Kościoła. Jest związany i ograniczany przez prawo Boże i konstytucję Kościoła. Wreszcie jest związany i ograniczony przez tę doktrynę, objawioną przez Boga, która potwierdza, że obok społeczeństwa religijnego istnieje społeczeństwo obywatelskie, że obok hierarchii kościelnej istnieje władza świeckich sędziów, posiadających we własnej domenie pełną suwerenność i którym w sumieniu jesteśmy winni posłuszeństwo i szacunek we wszystkim, co jest moralnie dozwolone i należące do domeny społeczeństwa obywatelskiego” (Z nauki pastoralnej biskupów szwajcarskich, która otrzymał aprobatę Papieża).
Co więcej, definicja wiary Bożej musi być zaczerpnięta z apostolskiego depozytu doktryny, aby można ją było uznać za przejaw nieomylności czy to Papieża, czy Soboru. Podobnie, jeśli przykazanie moralne ma być przyjęte jako nieomylny głos, musi być zaczerpnięte z prawa moralnego, tego pierwotnego objawienia dla nas od Boga. Papież nie ma władzy nad Prawem Moralnym, poza tym, że może je potwierdzać, interpretować i egzekwować (6).
References:
(1) Cytaty z Pisma Świętego w polskiej wersji językowej: Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T.J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego Arcybiskupa i Metropolity Mohylowskiego. We czterech tomach in 8-vo maj. (fracta pagina). Wydanie trzecie. Tom IV. Obejmujący Księgi Nowego Testamentu, jako to: Cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, czternaście listów św. Pawła, list św. Jakóba, dwa listy św. Piotra, trzy listy św. Jana, list św. Judy i Objawienie św. Jana. Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego. 1898, str. 844. Źródło: ultramontes dot pl
(1.1) A COMMENTARY ON THE NEW CODE OF CANON LAW, By THE REV. P. CHAS. AUGUSTINE, O.S.B., D.D., Professor of Canon Law, VOLUME VII, Ecclesiastical Procedure (Book IV), (Can. 1552-2194), W. E. BLAKE & SON, LIMITED, CATHOLIC CHURCH SUPPLIES, 123 CHURCH ST. TORONTO, CANADA, 1921, CUM PERMISSU SUPERIORUM, NIHIL OBSTAT: Sti. Ludovici, die 8 Mart.. 1921, F. G. Holweck, Censor Librorum, IMPRIMATUR: Sti. Ludovici, die 9 Mart, 1921, +Joannes J. Glennon, Archiepiscopus Sti. Ludovici, pp. 11-12
(2) THE "SUMMA THEOLOGICA" OF ST. THOMAS AQUINAS, PART II (FIRST PART) LITERALLY TRANSLATED BY FATHERS OF THE ENGLISH DOMINICAN PROVINCE, THIRD NUMBER (QQ. XC.— CXIV.), THE POWER OF HUMAN LAW, Q. 96, Fifth Article, Whether all are subject to the law? pp. 71, 72, 73, R. & T. WASHBOURNE, LTD. PATERNOSTER ROW, LONDON AND AT MANCHESTER, BIRMINGHAM, AND GLASGOW, BENZIGER BROTHERS: NEW YORK, CINCINNATI, CHICAGO, 1915, Nihil Obstat: Fr. INNOCENTIUS APAP., O.P., S.T.M.. Censor Theol., Imprimatur: EDM. CANONICUS SURMONT, Vcarius Generalis. Westmonasterii., APPROBATIO ORDINIS. Nihil Obstat: F. H. RAPHAEL MOSS, O.P., S.T.L.. F. V. J. McNABB. O.P., S.T.B., Imprimatur: F. HUMBERTUS EVEREST. O.P., S.T.B., Prior Provincialis, LONDINI, Die 7 Martii, 1915.
(2.1) THE VISIBLE CHURCH BY Rt. Rev. JOHN F. SULLIVAN, D.D., A TEXT-BOOK FOR CATHOLIC SCHOOLS, Fifth Edition, Revised, NEW YORK, P. J. KENEDY & SONS, PUBLISHERS TO THE HOLY APOSTOLIC SEE, NIHIL OBSTAT: ARTHURUS J. SCANLAN, S.T.D. Censor Librorum, IMPRIMATUR: PATRITIUS J. HAYES, D.D. Archiepiscopus Neo-Eboracensis, Neo-Eboraci die 5, Aprilis 1921, Printed in U. S. A. p.3
(3) A HANDBOOK OF MORAL THEOLOGY BY THE REVEREND ANTONY KOCH, D.D., Professor of Theology, Adapted and Edited by ARTHUR PREUSS, VOLUME I, INTRODUCTION, Definition, Scope, Object, Sources, Methods, History, and Literature of Moral Theology, MORALITY, ITS SUBJECT, NORM, AND OBJECT, B. HERDER BOOK CO. 17 South Broadway, St. Louis, Mo., And 68, Great Russell St., London, W. C., 1918, NIHIL OBSTAT, Sti Ludovici, die 17 Maji, 1918, F. G. Holweck, Censor Librorum., IMPRIMATUR: Sti. Ludovici, die 18 Maji, 1918, +Joannes J. Glennon, Archiepiscopus Sti. Ludovici., SUBJECTS OF HUMAN LAW p.175
(4) THE DECREES OF THE VATICAN COUNCIL, Edited WITH AN INTRODUCTION by the REV. VINCENT McNABB, O.P.
NEW YORK, CINCINNATI, CHICAGO, BENZIGER BROTHERS Printers to the Holy Apostolic See 1907, Imprimi potest: FR LAURENTIUS SHAPCOTE, O.P., S.T.L. Prior Provincialis, Imprimi potest: + GULIELMUS Episcopus Arindelensis Virarius Generalis, Westmonasteril die 19 Oct. 1906, First Dogmatic Constitution on the Church of Christ, pp.45,46,47.
(5) A DOGMATIC CATECHISM, FROM THE ITALIAN OF FRASSINETTI, REVISED AND EDITED BY THE OBLATE FATHERS OF ST. CHARLES, WITH A PREFACE BY HIS GRACE THE ARCHBISHOP OF WESTMINSTER, LONDON: R. WASHBOURNE, 18A, PATERNOSTER ROW, 1872, pp. 36, 37, 38, The Catechism of Frassinetti is a good example of what a Catechist may do. It is singularly well adapted to the needs of our middle class, for whom, as yet, a sufficient provision has hardly been made. I therefore very heartily recommend the use of this Catechism to the Clergy and Faithful +HENRY EDWARD, Archbishop of Westminster. Nativity of Our Lady, 1871.
(6) THE PURPOSE OF THE PAPACY BY THE RIGHT REVEREND JOHN S. VAUGHAN, D.D., Bishop of Sebastopolis. LONDON, SANDS & CO, 15 KING STREET, COVENT GARDEN EDINBURGH: 21 HANOVER STREET ST. LOUIS, Mo., U.S.A.: B. HERDER INTRODUCTION by +LOUIS CHARLES, Bishop of Salford, 1910, pp. 78-80
Tłum. Paulo
|
