Podstawa Pierwotna a Podstawy Wtórne
Zwolennicy ‟kościoła” Novus Ordo i wyznawcy ‟ukrytego papieża” trzymają się następującej fałszywej idei: Nie ma papieża – nie ma Kościoła.
Pierwsza grupa twierdzi, że ,,Papież musi być zawsze, w każdym dniu istnienia Kościoła”, podczas gdy druga grupa uważa, że: ,,Papież musi być zawsze, w każdym dniu istnienia Kościoła, nawet jeśli jest niewidzialny przez dziesięciolecia, a Kościół nie wie, gdzie on jest ani kim jest”.
Obie grupy jednogłośnie stwierdzają, że: „Jeżeli w Kościele nie byłoby papieża, następcy świętego Piotra, w każdym dniu istnienia Kościoła, oznaczałoby to, że bramy piekielne zapanowały nad Kościołem”.
Fałszywość tych stwierdzeń udowodniłem już w moich poprzednich artykułach: ‟Widoczna głowa i wieczność prymatu” oraz ‟Wieczysta osoba prawna i jurysdykcja”.
W tych artykułach można znaleźć wiele argumentów podkreślających prawdę, że przy fizycznej nieobecności następcy św. Piotra Kościół Wojujący wciąż żyje, prymat Stolicy Apostolskiej trwa, a wszyscy biskupi i księża mają prawo i obowiązek sprawowania sakramentów w jedności ze Stolicą Apostolską.
„Miasto może zostać zdeptane przez barbarzyńskiego zdobywcę, a Papież może zginąć; ale w Stolicy jest siła, która uniemożliwia jego zniszczenie”(1).
Czy z Papieżem, czy bez Papieża, Stolica Apostolska będzie nadal istniała jako wieczysta osoba prawna do ostatniego dnia istnienia tego świata. W konsekwencji, zarówno z Papieżem, jak i bez Papieża, Kościół Katolicki będzie nadal istniał jako wieczysta osoba prawna do ostatniego dnia istnienia tego świata.
Przedstawiam teraz czytelnikowi oficjalną Doktrynę Kościoła Katolickiego o dwóch fundamentach opartych na nauczaniu św. Mateusza Ewangelisty (21: 42-44), św. Piotra Apostoła (1 List; 2:6-7) i św. Pawła Apostoła (Do Efezjan, 2: 19-21).
Według św. Mateusza głównym kamieniem węgielnym, który odrzucili budowniczowie, jest sam Nasz Pan Jezus Chrystus.
Według św. Piotra i św. Pawła Jezus Chrystus jest głównym kamieniem węgielnym, tajemnicą ukrytą od wieków w łonie Boga (Efezjan, 3: 9) i nieznaną nawet samemu Księciu Apostołów, dopóki nie został ukazany mu w naczyniu spuszczonym z nieba w postaci wielkiego płótna (Dzieje Apostolskie, 10: 11).
Według św. Pawła, nasz Pan Jezus Chrystus jest głównym kamieniem węgielnym i podstawowym fundamentem, podczas gdy Prorocy i Apostołowie zajmują miejsce drugorzędnych fundamentów w duchowym gmachu Kościoła Chrystusowego. Po śmierci proroków apostołowie kontynuowali swoją pracę.
Po śmierci apostołów ich dzieło jest kontynuowane przez biskupów i księży. Podczas gdy umierają prorocy, apostołowie, biskupi i kapłani, Jezus Chrystus jest Wiecznie Żyjącym Bogiem, Wieczną Niewidzialną Głową i Pierwotnym Fundamentem Swojego Kościoła.
Bez względu na to, czy Papież żyje, czy nie, bramy piekielne nigdy nie przemogą Kościoła Chrystusowego, ponieważ nie mają mocy przezwyciężenia Wiecznej Niewidzialnej Głowy i Pierwotnej Podstawy, Naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Nie ma zniewagi dla prymatu św. Piotra, ponieważ istnieje porządek pierwszeństwa między podstawami wtórnymi, a nie istnieje przecież pierwszeństwo prymatu św. Piotra nad najwyższym prymatem Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Kiedy ktoś mówi, że prymat św. Piotra ma pierwszeństwo przed Najwyższym Prymatem Jezusa Chrystusa, to w ten sposób wywyższa człowieka i poniża Boga.
Nasz Pan upokorzył się przez swoje Wcielenie i Śmierć na Krzyżu, ale po Swoim Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu nie poniża się już więcej, z wyjątkiem bezkrwawej Ofiary Mszy Świętej.
Mówiąc, że bramy piekielne przeważyły nad Kościołem Chrystusa, jeśli nie ma papieża, wyznawcy „kościoła” Novus Ordo i wyznawcy „ukrytego papieża” odrzucają kamień węgielny, Pierwotną Podstawę, czyli samego Jezusa Chrystusa, który mówi „faryzeuszom” wszystkich czasów, że Królestwo Boże będzie im odebrane i dane narodowi wydającemu jego owoce.
Komentując Pierwszy List św. Piotra, arcybiskup John MacEvilly mówi, że Jezus Chrystus jest reprezentowany przez ten kamień węgielny i posiada najwyższą, prawną i sądowniczą władzę, aby karać i niszczyć tych, którzy pod pretekstem gorliwości odrzucają Chrystusa, kamień węgielny właśnie.
Nasz Pan Jezus Chrystus jest Niewidzialną Głową, Podstawą Pierwotną i Kamieniem Węgielnym. Na Nim, jako Kamieniu Węgielnym, cały gmach Kościoła, zwarty i spojony, wznosi się ku świętej świątyni Jemu poświęconej.
Jezus Chrystus powiedział do uczniów reprezentujących Jego Kościół: „Nie zostawię was sierotami, przyidę do was” (Św. Jan 14: 18). I rzeczywiście czyni to w Tajemnicy Sakramentu, jak sam oświadczył: „Kto pożywa mego ciała, a piie moię krew, we mnie mieszka, a ia w nim” (6:57).
o. Valerii
P.S. Z poniższych cytatów widać również, że Pismo Święte, spisane Słowo Boże, całkowicie obala fałszywą doktrynę o „boskiej rasie wielkiego monarchy”.
AN EXPOSITION OF THE GOSPELS OF ST. MATTHEW AND ST. MARK
JEGO EKSCELENCJA KS. DR. MacEVILLY, Arcybiskup Tuam:
Tekst
42. JEZUS mówi do nich: Nie czytaliście nigdy w pismach: Kamień, który odrzucili budujący, ten się stał głową węgła? Od Pana się to stało, y dziwno iest w oczach naszych.
43. Przetóż powiadam wam, iż będzie odjęte od was królestwo Boże, y będzie narodowi czyniącemu owoce iego.
44. A kto padnie na ten kamień, będzie skruszon, a na kogoby padł, zetrze go (Św. Mateusz 21: 42-44).
Komentarz
„Kamień, który odrzucili budujący”: Nasz Odkupiciel wykazuje tę samą ideę pod różnymi podobieństwami: robotników, hodowców winorośli, pracowników. Tutaj wykorzystuje w tym celu architektów. Ci ostatni są często wspominani przez św. Pawła. (1 Koryntian: III. 9 itd.)
Przez „kamień odrzucony przez budujących” rozumie się, jak informuje nas św. Piotr (1 Ep. II. 4 i n.), samego naszego Pana. Chodzi o to, że tak jak wschodni kamień uważany za bezwartościowy przez budowniczych jednego gmachu stał się głównym spoiwem, kamieniem węgielnym drugiego gmachu, tak Chrystus został odrzucony przez faryzeuszy i doktorów Starego Prawa – głównych budowniczych synagogi i domu Bożego – ale ponieważ był wybrany przez Boga, to i przez niego był umieszczony na Syjonie jako główny narożnik i kamień węgielny. Stał się nim, gdy zjednoczył dwa narody w jeden, łącząc i spajając je w Swojej Krwi, pojednawszy je przez swoją Mękę na Krzyżu (jest tu zawarta milcząca opozycja między wybraniem Go przez Boga, a odrzuceniem Go przez ludzi). „Przez Pana tak się stało”, jakby chciał powiedzieć, że ta oszczędność w przyznaniu zaszczytnego miejsca w budowie Jego Kościoła Chrystusowi, odrzuconemu przez Żydów, budowniczych synagogi, nie została dokonana przez człowieka, jako że sprzeciwiała się ludzkiej władzy, ale wbrew wszelkim ludzkim wysiłkom została sprowadzona jedynie mocą Boga, który przez przedziwne usposobienie swojej opatrzności uczynił złośliwość swoich wrogów środkiem do wyniesienia Chrystusa, wyciągając tym sposobem dobro ze zła. To wszystko pochodzi od Boga, dlatego zastosowane środki są całkowicie niezależne od ludzkiej siły i mądrości. Stąd ten godny podziwu przejaw Boskiej mocy i mądrości, za pomocą środków, mówiąc po ludzku, słabych i głupich, „jest cudowny w naszych oczach”, to znaczy w oczach wierzących, którzy uważają Chrystusa ukrzyżowanego i odrzuconego za „mądrość i moc Bożą” (1 Cor. i). Przekazywanie poganom Ewangelii – tajemnicy ukrytej od wieków w łonie Boga (Ef. III. 9) i nieznanej nawet samemu Księciu Apostołów, dopóki nie pokazano go w naczyniu spuszczonym z nieba, w postaci wielkiego płótna, itd. (Dz. X. 11) – było „cudowne w ich oczach” (2).
AN EXPOSITION OF THE EPISTLES OF ST. PAUL
And of the Catholic Epistles
JEGO EKSCELENCJA KS. DR. MacEVILLY, Arcybiskup Tuam:
Tom 1
Tekst
19. A Przeto już nie iesteście y przychodnie: aleście miesczanie z świętymi y domownicy Boży,
20. wybudowani na fundamencie Apostołów y Proroków, gdzie głównym węgielnym kamieniem sam Jezus Christus:
21. na którym wszytko budowanie wywiedzione, roście w kościół święty w Panu:
22. na którym też y wy pospołu buduiecie się na mieszkanie Boże w Duchu (Do Efezjan 2: 19-22).
Parafraza
19. Dlatego teraz nie jesteście już, jak byliście w waszym pogańskim, nienawróconym stanie, obcymi obywatelami i zwykłymi gośćmi w rodzinie; ale wy jesteście współobywatelami świętych i domownikami domu Bożego.
20. Jesteście zbudowani na Apostołach i Prorokach, którzy zajmują miejsce drugorzędnych fundamentów w duchowym gmachu Kościoła, którego podstawowym fundamentem jest sam Jezus Chrystus, jako kamień węgielny położony u dołu budynku, wspierający w jednym zarówno Żydów, jak i nie-Żydów.
21. Na którym, jako kamieniu węgielnym, cały gmach Kościoła, zwarty i zespojony ze sobą, wznosi się do świętej świątyni poświęconej Panu.
22. Na którym, jako kamieniu węgielnym, wy, Efezjanie, zbudowani jesteście razem z resztą chrześcijan, stanowiąc części tej świątyni, aby stać się mieszkaniem Boga; dokonuje tego Duch Boży, który swoją świętą łaską spaja was i przygotowuje do bycia Jego świętym mieszkaniem.
Komentarz
19. Wśród korzyści wynikających z ich uzasadnienia jest to, że nie są już „obcymi”, pozbawionymi praw obywatelskich, tak jak byli przedtem, jako „obcy w testamencie” (wers 12) oraz „cudzoziemcy”, nie należący do domu Bożego, ponieważ byli „daleko” (wers 13), ale nie „bez Boga”. Teraz są „współobywatelami świętych”, co może odnosić się do patriarchów i świętych z dawnych czasów, z którymi byli związani, jako Izrael duchowy albo do wiernych członków Kościoła Chrystusowego, których Apostoł często nazywa „świętymi” i więźniami Bożej rodziny.
20. Apostoł wprowadza metaforę domu, do którego przyrównał Kościół Chrystusowy (w. 14). Pokazuje jedność, jaka istniała między Efezjanami a resztą wiernych, ponieważ stanowią oni część duchowego gmachu zbudowanego na Chrystusie i Apostołach itd. Chrystus jest podstawowym fundamentem tego gmachu podtrzymywanym przez jego wiarę i łaskę. „Prorocy”, którzy zapoczątkowali Ewangelię, i „Apostołowie”, którzy jako pierwsi ją ogłosili, nazywani są „fundamentem”, ale tylko fundamentem drugorzędnym, ponieważ Chrystus jest kamieniem węgielnym, na którym obydwie ściany, to znaczy żydzi i poganie, były złączone i na nich spoczywały; i dzięki któremu obie one zostały podparte, tworząc tylko jeden gmach. Nie stanowi to żadnego sprzeciwu wobec prymatu św. Piotra; ponieważ istnieje porządek pierwszeństwa i preferencji między drugorzędnymi podstawami (jak pokazano w dowodach Prymatu. Apostołowie byli fundamentami); wciąż podporządkowanymi św. Piotrowi, „skale, na której Chrystus zbudował swój Kościół”, głównemu pasterzowi, któremu powierzono opiekę nad całą owczarnią, „barankami i owcami”, pasterzami i ludem.
21. „Święta świątynia w Panu”, czyli Pana; lub „święty” dzięki łasce Pana Jezusa Chrystusa.
22. Efezjanie stanowią część tej świętej świątyni; stąd ścisły związek, jaki zawarli z przyjaciółmi Boga, tworząc z nimi część tego samego duchowego gmachu (3).
AN EXPOSITION OF THE EPISTLES OF ST. PAUL
And of the Catholic Epistles
JEGO EKSCELENCJA KS. DR. MacEVILLY, Arcybiskup Tuam:
Tom II
Tekst
6. Dla czego w piśmie stoi: Oto kładę w Syonie kamień przedniejszy narożny, wybrany, kosztowny, a kto weń uwierzy, nie będzie zawstydzon.
7. Wam tedy wierzącym cześć: a niewierzącym kamień, który odrzucili buduiący, ten się stał głową węgłową (1 Św. Piotr 2: 6-7).
Parafraza
6. Należy zwrócić uwagę na to, że Chrystus jest żywą podstawą swego Kościoła, że w Piśmie Świętym (Izajasz XXVIII) zawarte są następujące słowa: Oto ja założę w fundamenciech Sion – w którym znajdował się pałac Dawida, i który był typem Kościoła, w którym króluje Chrystus – kamień węgielny, dzięki któremu cała budowla jest związana, podparta i podtrzymywana; Wybrany do tego przede wszystkim i ‟cenny” ze względu na nieskończoną godność swojej osoby, w której łączy się natura Boska i ludzka. Ktokolwiek mu uwierzy i zaufa, nie będzie zawstydzony w jego oczekiwaniu.
7. Dlatego wam, którzy w Niego wierzycie, będą się należeć szczególne przywileje, abyście nie byli zawiedzeni w waszych nadziejach; albo do was, którzy przez wiarę jesteście z Nim włączeni, będziecie należeć do udziału w czci mu udzielonej; ale dla tych, którzy nie chcą w Niego uwierzyć, ten sam kamień, który odrzucili budowniczowie, pomimo ich wysiłków i machinacji przeciwko niemu, stanie się „głową węgła” poprzez obdarzenie go najwyższą prawną i sądową władzą, aby ich ukarać i zniszczyć.
Komentarz
6. „Dlatego tak jest powiedziane w Piśmie”. Po grecku περιει εν γραφη „czy jest to zawarte w Piśmie” – (Izajasz, xxviii. 16). Apostoł cytuje ten fragment, z pewną transpozycją słów. Wyraża jednak sens zarówno hebrajskiego, jak i Septuaginty. Udowadnia, poczynając od proroka, że Chrystus stał się żywym fundamentem swego Kościoła: „Oto umieszczę na (Górze) Syjon” – typie Kościoła chrześcijańskiego – „kamień węgielny”, ponieważ podpiera on gmach; a według idiomu hebrajskiego władcy i namiestnicy nazywani są rogami lub kątami ludu, jako ich główne podpory (Sędziów, XXI. I; 1 Królów, XIV.; Izajasza, XIX.) Chrystus może być nazwany ‟kamieniem węgielnym”, ponieważ łączy i jednoczy w jedną dwie ściany: żydów i pogan (Efez. II. 14 -21); „wybrany”, gdyż w żadnym innym imieniu nie można znaleźć zbawienia; „i drogocenny” i najbardziej zaszczycony, ponieważ „w Jego imię musi się ugiąć każde kolano w niebie itd.” (Filip, II. 10). „A kto w niego uwierzy, nie będzie zawstydzony”. Apostoł cytuje wersję Septuaginty. W języku hebrajskim zamiast „nie zawstydzajmy się” mamy „niech wskazówka nie śpieszy się”. Sens jest jednak ten sam, ponieważ słowo „pośpieszyć” wyraża pośpiech i niepokój, wynikające z zamieszania lub rozczarowanie w oczekiwaniu, stąd słowa oznaczają, że nie musi on być w pośpiechu niepokoju, w który wpadają ci, którzy boją się rozczarowania w jakiejkolwiek ważnej sprawie (por. Rz IX. 33).
7. „Dlatego dla was, którzy wierzycie, on jest zaszczytem”. Słowo „zaszczyt” może odnosić się albo do ostatniej części poprzedniego wersetu, „nie będzie pomieszany”, albo do „cennego”, to znaczy zaszczytnego. Ten ‟kamień węgielny” jest honorowy i cenny. Dlatego tobie, którzy jako żywe kamienie są budowane jako część duchowego gmachu na nim i wcielone z Nim, otrzymacie udział w czci i wartości, które do Niego należą (Patrz parafraza). Apostoł pragnie ukazać chwałę wierzących i wielkość udzielonych im dobrodziejstw przez przyłączenie się do Chrystusa, a czyni to tym wyraźniej, przeciwstawiając ich zalety ze złem, w które uwikłani są niewierzący. „Ale dla tych, którzy nie wierzą”; „kamień, który odrzucili budujący”; przez „budującyh” rozumie się uczonych w Piśmie i faryzeuszy, którzy pod pretekstem gorliwości o swoją religię odrzucili Chrystusa i prześladowali go na śmierć, kamień ten jest „dla nich zrobiony, głowa węgła”, czyli Ten, który jest reprezentowany przez ten kamień, jest obdarzony najwyższą władzą, aby ich karać i niszczyć. Słowa zaczerpnięte z Psalmu cxvii.21 (4).
AN EXPOSITION OF THE GOSPEL OF ST. JOHN
And of the Catholic Epistles
JEGO EKSCELENCJA KS. DR. MacEVILLY, Arcybiskup Tuam:
Tekst:
18. Nie zostawię was sierotami: przyidę po was.
18. Non relinquam vos orphanos: veniam ad vos.
19. Jeszcze maluczko: a świat mię iuż nie widzi. Lecz wy mnie widzicie: bo ia żywę, y wy żyć będziecie.
19. Adhuc modicum, et mundus me jam non videt. Vos autem videtis me: quia ego vivo, et vos vivetis.
Komentarz
18. Chociaż idę od was do Mojego Ojca, aby posłać wam innego Pocieszyciela na Moje miejsce; jednak ja osobiście nie opuszczę was, którzy jesteście Moimi ukochanymi dziećmi (XIII. 33), ani nie zostawię was bez wygód w nędzy dzieci pozbawionych rodzica. "Przyjdę do ciebie". Wrócę i pocieszę cię w Moim chwalebnym stanie po moim Zmartwychwstaniu.
19. „Jeszcze chwila”, po krótkiej, kilkugodzinnej przerwie, „a świat”, ludzie światowi, „już Mnie nie ujrzy”. Moja widzialna obecność ustanie dla nich wraz z Moją śmiercią, która nastąpi za kilka godzin. Potem będę widzialny tylko dla moich uczniów; ludzie światowi nie ujrzą Mnie ani widzialnie, ani przez wiarę. „Ale wy Mnie widzicie”. Ukażę się wam, a „ponieważ żyję” zostanę wskrzeszony do nowego i nieśmiertelnego życia. Mam podstawowe życie w mojej Boskości, „a wy będziecie żyć”. Może to oznaczać: nie będziecie wkrótce poddani śmierci, tak jak ja, i będziecie kontynuowali życie, abyście mogli Mnie zobaczyć lub może to odnosić się do ich przyszłego wskrzeszenia, kiedy ujrzą Go w chwale i będą mieli udział w Jego szczęściu (5).
Bibliografia:
Cytaty z Pisma Świętego w polskiej wersji językowej z: Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T. J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego Arcybiskupa i Metropolity Mohylowskiego. We czterech tomach in 8-vo maj. (fracta pagina). Wydanie trzecie. Tom III. Obejmujący Księgi: Izajasza, Jeremiasza, Barucha, Ezechiela, Daniela, Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Micheasza, Jonasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza i dwie Machabejskie. Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego. 1896, str. 686.
Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T.J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego Arcybiskupa i Metropolity Mohylowskiego. We czterech tomach in 8-vo maj. Wydanie trzecie. Tom IV. Obejmujący Księgi Nowego Testamentu, jako to: Cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, czternaście listów św. Pawła, list św. Jakóba, dwa listy św. Piotra, trzy listy św. Jana, list św. Judy i Objawienie św. Jana. Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego. 1898, str. 844. Źródło: ultramontes.pl.
(1) THE PRIMACY OF THE APOSTOLIC SEE VINDICATED, BY FRANCIS PATRICK KENRICK, ARCHBISHOP OF BALTIMORE, SEVENTH REVISED EDITION, BALTIMORE: PUBLISHED BY JOHN MURPHY & CO. 182 BALTIMORE STREET, 1875, str. 238, 240.
(2) AN EXPOSITION OF THE GOSPELS, CONSISTING OF AN ANALYSIS OF EACH CHAPTER AND OF A COMMENTARY CRITICAL, EXEGETICAL, DOCTRINAL, AND MORAL, BY HIS GRACE THE MOST REV. DR. MacEVILLY, ARCHBISHOP OF TUAM, FOURTH EDITION, REVISED AND CORRECTED, DUBLIN: M. H GILL & SON, 50 UPPER O'CONNELL STREET, NEW YORK, BENZIGER BROTHERS, 113 BROADWAY. 1898, str.. 393, 394
(3) AN EXPOSITION OF THE EPISTLES OF ST. PAUL, And of the Catholic Epistles CONSISTING OF AN INTRODUCTION TO EACH EPISTLE, AN ANALYSIS OF EACH CHAPTER, A PARAPHRASE OF THE SACRED TEXT AND A COMMENTARY, Embracing Notes, Critical, Explanatory, and Dogmatical, INTERSPERSED WITH MORAL REFLECTIONS, BY HIS GRACE THE MOST REV. JOHN MacEVILLY, D.D., Archbishop of Tuam, APPROBATION OF PIUS P.P. IX. Given at Rome, at St. Peter's, October 23,1858, APPROBATION OF LEO P.P. XIII Given at Rome, at St. Peter's, on 30th April, 1879, VOL. I, SIXTH EDITION, ENLARGED, REVISED AND CORRECTED, DUBLIN: M. H GILL & SON, 50 UPPER O'CONNELL STREET, BENZIGER BROTHERS, NEW YORK, CINCINNATI AND CHICAGO, 1898, str. 422-423
(4) AN EXPOSITION OF THE EPISTLES OF ST. PAUL, And of the Catholic Epistles CONSISTING OF AN INTRODUCTION TO EACH EPISTLE, AN ANALYSIS OF EACH CHAPTER, A PARAPHRASE OF THE SACRED TEXT AND A COMMENTARY, Embracing Notes, Critical, Explanatory, and Dogmatical, INTERSPERSED WITH MORAL REFLECTIONS, BY HIS GRACE THE MOST REV. JOHN MacEVILLY, D.D. Archbishop of Tuam, APPROBATION OF PIUS P.P. IX. Given at Rome, at St. Peter's, October 23,1858, APPROBATION OF LEO P.P. XIII Given at Rome, at St. Peter's, on 30th April, 1879, VOL. II, SIXTH EDITION, ENLARGED, REVISED AND CORRECTED, DUBLIN: M. H GILL & SON, 50 UPPER O'CONNELL STREET, BENZIGER BROTHERS, NEW YORK, CINCINNATI AND CHICAGO, 1898, str. 330, 331
(5) AN EXPOSITION OF THE GOSPEL OF ST. JOHN, CONSISTING OF AN ANALYSIS OF EACH CHAPTER AND OF A COMMENTARY CRITICAL, EXEGETICAL, DOCTRINAL, AND MORAL HAVING THE TEXT, ENGLISH AND LATIN, PREFIXED IN FULL TO EACH CHAPTER, ALSO, THE VERSES IN EACH CHAPTER MARGINALLY ARRANGED SIDE BY SIDE WITH THE COMMENTARY, BY HIS GRACE THE MOST REV. DR. MacEVILLY, Archbisbop ot Tuam, SECOND EDITION, DUBLIN: M. H. GILL & SON, 50 UPPER O'CONNELL STREET, NEW YORK: BENZIGER BROTHERS, 113 BROADWAY, 1902, str. 280
Tłum. Paulo
|
