29.03.2024
Головна » 2019 » Май » 23 » Wieczysta osoba prawna (moralna) a jurysdykcja
06:48
Wieczysta osoba prawna (moralna) a jurysdykcja

Kościół katolicki jest wieczystą osobą prawną (moralną).

Niektórzy samozwańczy świeccy „teologowie” mówią, że tradycyjni katoliccy biskupi i księża nie mają prawa do administrowania sakramentami podczas wakatu Stolicy Apostolskiej. Twierdzą, że biskupi i księża działają nielegalnie udzielając sakramentów i odmawiając msze święte w takim okresie, a zatem są winni naruszenia prawa kanonicznego. Jednak ci „teologowie” są w błędzie.

Odpowiadając na te niesprawiedliwe i niekompetentne oskarżenia „teologów”, na początku należy powiedzieć, że okresowe powtarzanie wakatu Stolicy Apostolskiej jest składnikiem historycznego, eklezjologicznego i kanonicznego kontekstu Kościoła katolickiego. Nie ma Kościoła katolickiego bez Najwyższego Papieża, ale nie ma też Kościoła katolickiego bez okresowego wakatu Stolicy Apostolskiej. To nie jest ani nasza „zbrodnia”, ani wynalazek i nie zostało to przez nas wymyślone. To oczywista rzeczywistość.

Zarówno Boskie Prawo Nowego Testamentu, ą jak i Prawo Kanoniczne zostały ustanowione przez samego Pana Jezusa Chrystusa i przez Kościół dla wspólnego dobra wszystkich ludzi.

PODRĘCZNIK TEOLOGII MORALNEJ:

Prawo jest zatem tylko inną nazwą boskiej woli, uznawaną za standard ludzkiego postępowania. W węższym znaczeniu prawo można zdefiniować jako „zarządzenie rozumu dla dobra ogólnego, ogłoszone przez tego, który ma opiekę nad wspólnotą”.
Źródłem i miarą wszelkiego prawa, fizycznego, duchowego i etycznego, jest lex aeterna, np. intelekt i wola Boga nakazująca ludziom przestrzeganie właściwego porządku i zakazująca jego zakłócania. (1)

Prawo kanoniczne ani wyraźnie, ani domyślnie nie zakazuje podawania wszystkich sakramentów podczas wakatu Stolicy Apostolskiej.

Kościół ma obowiązek odprawiania Mszy świętych i udzielania wszystkich sakramentów zawsze, ponieważ jest to porządek Boskiego Prawa Nowego Testamentu ,,To czyńcie na moją pamiątkę” (Św. Łukasz 22: 19) oraz "Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, ucząc je chować wszystko, comkolwiek wam przykazał. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Św. Mateusz 28: 19-20).

Nasz Pan Jezus Chrystus dał pierwszeństwo i właściwą jurysdykcję nad całym Kościołem Wojującym św. Piotrowi i wszystkim jego następcom. Sam św. Piotr skorzystał z tego prawa, a wszyscy jego następcy robią to samo przez instytucję samego Chrystusa (Św. Mateusz 16: 16-19; Św. Jan 21: 15-22; 4. Sesja Świętego Ekumenicznego Soboru Watykańskiego 1869-1870). Tak, Nasz Pan Jezus Chrystus powiedział Szymonowi Piotrowi: „Paś baranki moje” i „Paś owce moje”. Ale problem polega na tym, że „teologowie”, działając w sposób sekciarski, ignorują następujące słowa Naszego Pana, które także powiedział do św. Piotra: ,,Zaprawdę, zaprawdę, powiadam tobie, gdy byłeś młodszy, opasywałeś się, i chodziłeś, gdzie chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce twoje, a inny cię opasze, i poprowadzi gdzie ty nie chcesz. To zaś mówił, dając znać, jaką śmiercią miał Boga uwielbić. A to powiedziawszy, rzecze mu: Pójdź za mną“ (Św. Jan 21: 15-22).

Nasz Zbawiciel powiedział do św. Piotra Apostoła nie tylko „Paś moje baranki” i „Paś moje owce”, ale także „Pójdź za mną”, oznaczając, jaką śmiercią Piotr ma chwalić Boga, i widzimy, że tymi słowami Jezus Chrystus nie oznajmił św. Piotrowi, że będzie nieśmiertelny. Nie tylko po to, aby paść baranki i owce Pana, ale także po to, by dać ,,życie za owce” (Św. Jan 10: 11-15), a więc uwielbienie Boga przez śmierć jest integralną częścią obowiązków św. Piotra. Zgodnie ze słowami naszego Pana Jezusa Chrystusa jesteśmy zobowiązani nie przyjmować tylko najwyższy prymat św. Piotra, ale także jego śmierć i rzeczywistość powtarzającego się okresowo wakatu Stolicy Apostolskiej.

ŻYCIE I CZASY RZYMSKICH PONTIFEXÓW:

„Święty Jan, umiłowany uczeń, zwany Piotrem przez tytuł Apostoła (Rozdz. XVI. 15-17), otrzymawszy od Jezusa Chrystusa, w nagrodę za swoje przywiązanie Pasterstwo, które św. Ambroży (na podstawie Ewangelii Św. Łukasza 23) dobrze tytułuje jako Wikariat Miłości. Dar tej funkcji, związany z Ewangelistą, został złożony w miejscu, w którym Jezus dał Szymonowi imię Piotra, co później zostało mu potwierdzone przez powołanie do rządzenia Kościołem Chrystusowym. Tutaj Piotr dowiedział się, że podążając za Jezusem Chrystusem, będzie cierpiał tak jak On i będzie uwielbiony w męczeństwie”. (1.0)

ŻYWOTY ŚWIĘTYCH:

„Przyjmuje się, że został ukrzyżowany głową w dół w czasach rządów Nerona 29 czerwca 67 roku”. (1.1)

Jeśli ktoś nie wierzy w słowa Pana o śmierci św. Piotra (Św. Jan 21: 18-19), popełnia grzech bałwochwalstwa i herezji, czyniąc „boga” ze Świętego Piotra, któremu ofiaruje zboczoną adorację.

Wszyscy katoliccy biskupi i księża są zobowiązani uznać najwyższy prymat św. Piotra i wszystkich jego następców oraz zarządzać sakramentami tylko w jedności z nimi, tj. ze Stolicą Apostolską. Wszyscy świeccy są również zobowiązani do uznania najwyższego prymatu św. Piotra i wszystkich jego następców.

Ale ani prawo Boże, ani prawo kanoniczne (prawo ludzkie) nie mówi niczego o tym, że Kościół, tj. biskupi katoliccy i kapłani, nie ma prawa do administrowania sakramentami podczas wakatu Stolicy Apostolskiej.

W trakcie fizycznej nieobecności następcy św. Piotra, tj. Papieża, prymat Stolicy Apostolskiej trwa, a wszyscy biskupi i księża nadal mają prawo i obowiązek dalszego sprawowania sakramentów w jedności ze Stolicą Apostolską. Świeccy mają naturalne prawo i obowiązek nadal przyjmować sakramenty w jedności ze Stolicą Apostolską. A to dlatego, że zarówno Prawo Boże, jak i Prawo Kanoniczne zostały ogłoszone przez prawodawców dla wspólnego dobra wszystkich ludzi. Ponieważ zgodnie z Boskim Prawem i Prawem Kanonicznym siedem sakramentów Nowego Testamentu zostało ustanowionych przez Boga dla wspólnego dobra wszystkich ludzi, dlatego administracja i przyjmowanie sakramentów są również dla wspólnego dobra wszystkich ludzi.

KOMENTARZ DO NOWEGO KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO Wielebny P. Chas Augustine:

Natura i cel Kościoła jest taki sam jak ten, dla którego Chrystus został posłany na świat, mianowicie: ustanowienie Królestwa Bożego. Ten cel i cel są wyraźnie nadprzyrodzone lub religijne”. (5)

Można dodać, że podczas wakatu Stolicy Apostolskiej natura i cel Kościoła są takie same, niezmienne - „ustanowienie Królestwa Bożego”.

Gdyby Bóg nie chciał, aby biskupi i kapłani sprawowali sakramenty podczas wakatu Stolicy Apostolskiej, wydałby specjalne prawo. Ale Bóg nie wydał takiego prawa. Oznacza to, że Bóg chce, aby biskupi i kapłani zawsze udzielali sakramentów, nawet podczas wakatu Stolicy Apostolskiej.

Wieczne administrowanie i przyjmowanie sakramentów jest standardem ludzkiego postępowania opartego na Boskim Prawie Nowego Testamentu.

Samozwańczy świeccy „teologowie” mówią, że tradycyjni katoliccy biskupi i księża nie posiadają jurysdykcji podczas wakatu Stolicy Apostolskiej, ponieważ cała jurysdykcja jest wydawana przez papieża. Ale to stwierdzenie jest fałszywe w pierwszej części.

Tak, prawo kanoniczne mówi, że dla zgodnego z prawem administrowania sakramentów biskupi i kapłani powinni posiadać jurysdykcję. Ale prawo kanoniczne nie mówi, że biskupi i księża nie mają jurysdykcji podczas wakatu Stolicy Apostolskiej. Zgodnie z prawem kanonicznym Kościół zapewnia jurysdykcję, aby świeccy mogli przyjmować sakramenty nawet w sytuacji, gdy pojawią się pytania dotyczące jurysdykcji kapłana.

SŁOWNIK PRAWA KANONICZNEGO:

„Jurysdykcja na forum zewnętrznym dotyczy także wewnętrznego (202, 1). Kościół zapewnia jurysdykcję dla obu forów (1) we wspólnym błędzie i (2) w pozytywnej i prawdopodobnej wątpliwości co do faktu, jak również prawa (209)”. (2)
„Osoby prawne są ciałami ludzi ustanowionymi przez autorytet Kościoła (99). Kościół katolicki i Stolica Apostolska mają charakter osoby prawnej na mocy boskiego zarządzenia. Inne osoby prawne otrzymują swoją osobowość albo przez prawo albo przez zarządzenie kompetentnej władzy kościelnej. Co najmniej trzy osoby fizyczne są wymagane do utworzenia kolegialnego organu prawnego. Osoba prawna jest wieczysta (101)”. (2)

SŁOWNIK KATOLICKI:

Po trzecie, jurysdykcja może być zwyczajna lub delegowana. Jurysdykcja zwyczajna to taka, która należy do każdego z jego własnych praw lub ze względu na jego urząd, na mocy jakiegoś prawa, kanonu lub zwyczaju. Delegowana jurysdykcja to taka, którą człowiek posiada nie z własnego prawa, ale przez namiestnictwo innej osoby, w której miejscu pełni obowiązki. Zwykła jurysdykcja może być nabyta na trzy sposoby: (1) z polecenia najwyższego władcy, przyznanego albo godności, albo jednostce; (2) według prawa lub kanonu; (3) według zwyczaju lub przepisu. Tak więc przez Najwyższego Papieża są ustanowieni zwykli sędziowie, legaci, patriarchowie, prymasi, arcybiskupi, biskupi, urzędnicy Kurii i in. Przez najwyższą władzę świecką ustanawiani są w porządku cywilnym wicekrólowie, gubernatorzy, prefektowie, sędziowie i wszyscy, którzy cieszą się zwykłą jurysdykcją. Zgodnie z prawem lub kanonem są oni zwykłymi sędziami wybranymi do urzędu przez organy publiczne zgodnie ze statutem fundacji, a przez funkcjonariuszy publicznych zgodnie z prawem. Tak jest w przypadku rektorów uniwersytetów, przełożonych klasztorów, proboszczów kapituł i wikariuszy generalnych biskupów. Trzeci sposób to zwyczaj; jurysdykcja, która była wykonywana bez zarzutu przez czterdzieści lat, jest uznawana za potwierdzoną na podstawie przepisu i uważana za zwyczajną… Jurysdykcja kapłana jest prawem kościelnym, o ile dotyczy jego obdarzenia, rozszerzenia i ograniczenia, ponieważ to Kościół nadaje go w taki sposób, jaki uważa za celowy w Panu; na podstawie prawa boskiego, ponieważ posiada zdolność odpuszczania grzechów dla której istnieje, a która jest „udzielana kapłanowi w święceniach przez moc Ducha Świętego”. Kon. Trid. Sess. (Ferraris, Jurisdictio.). (3)

Mając naturę i cel - „ustanowienie Królestwa Bożego” - i będąc wieczną osobą prawną (moralną) Kościół nie przerywa jedności ze Stolicą Apostolską podczas wakatu Stolicy Apostolskiej, a zatem ma władzę dostarczać jurysdykcji biskupom i kapłanom, aby mogli wykonywać swoją duchową moc nawet w okresie Sedevacante.

Jurysdykcja jest zawsze nadawana przez Kościół w połączeniu ze Stolicą Apostolską, nawet gdy fizycznie nie jest ona zajmowana przez papieża, ponieważ Kościół i Stolica Apostolska są wieczystą osobą prawną (moralną). Pod nieobecność Papieża, widocznej głowy Kościoła Wojującego, sam Kościół pozostaje żywy, a zatem ma prawo i obowiązek kontynuować swoją misję - zbawienie dusz.

Wielebny STANISLAUS WOYWOD w Komentarzu i streszczeniu Nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego twierdzi:

77. Kościół katolicki i Stolica Apostolska mają naturę osoby prawnej na mocy Bożego zarządzenia (Kanon 100).
79. Osoba prawna ma z natury charakter wieczysty. Może być wygaszona przez likwidację dokonywaną przez uprawnioną władzę lub przez zaprzestanie istnienia na sto lat. Jeśli przynajmniej jedna osoba z kolegialnej osoby prawnej pozostaje, prawa wszystkich spoczywają na tej osobie (Kanon 102).(7)

DORSCH, A. Insitutiones Theologiae Fundamentalis:

„Kościół jest zatem społeczeństwem zasadniczo monarchicznym. Ale to nie przeszkadza Kościołowi, przez krótki czas po śmierci papieża, a nawet przez wiele lat, w pozostawaniu pozbawionym głowy. Jego monarchiczna forma również pozostaje nietknięta w tym stanie…”
„W ten sposób Kościół jest w istocie bezgłowym ciałem... Jego monarchiczna forma rządu pozostaje, choć wtedy w inny sposób - to znaczy pozostaje niekompletna i do uzupełnienia. Uporządkowanie całości do poddania jej Prymatowi jest obecne, mimo że faktyczna podległość aktualnie nie istnieje…”
„Z tego powodu słusznie mówi się, że Stolica Rzymu pozostaje po śmierci osoby siedzącej w niej - ponieważ Stolica Rzymu składa się zasadniczo z praw Prymata. Prawa te są ważnym i koniecznym elementem Kościoła. Co więcej, wraz z nimi Prymat trwa, przynajmniej moralnie. Odwieczna fizyczna obecność osoby głowy nie jest jednak tak ściśle konieczna”.(4)

Stolica Apostolska ze swej natury jest wieczysta i jeśli Stolica Apostolska nie była fizycznie zajęta przez Papieża przez sto lat, nie przestaje być osobą prawną (moralną). Zgodnie z boskim obrzędem Stolica Apostolska pozostaje wieczną legalną (moralną) osobą aż do końca tego świata. W konsekwencji Kościół katolicki pozostaje w ciągłym prawnym (moralnym) połączeniu ze Stolicą Apostolską aż do końca tego świata.

Należy zauważyć, że do dwunastego wieku missio canonica uważano za włączone do święceń. I to jest dość długi okres, czyli ponad połowa historii Kościoła katolickiego. Dlatego można zasadnie przypuszczać, że ta sama zasada może zadziałać w obecnym bardzo długim okresie Sedevacante, od października 1958 r. Do dziś w 2019 r. Tradycyjni katoliccy biskupi i kapłani, udzielając sakramentów i odprawiając Msze Święte, nie popełniają „zbrodni”, jak mówią świeccy „teologowie”. Przeciwnie, wszyscy katolicy, zarówno duchowni, jak i świeccy, mają wieczne prawo naturalne i obowiązek uczestniczenia w naturze i celu Kościoła - „ustanowieniu Królestwa Bożego”. W przypadku nieobecności papieża można zasadnie przypuszczać, że jest to wola Boga i wola Kościoła, a zatem duchowieństwo istnieje zgodnie z prawem i zobowiązane jest do kontynuowania misji Kościoła, aby zbawić dusze.

KOMENTARZ DO NOWEGO KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO Wielebny P. Chas Augustine:

„Missio canonica” jest konieczne dla wszystkich, którzy są podwładnymi papieża. Albowiem, jak Pan posłał swoich Apostołów, ci z kolei wysłali innych, aby sprawowali władzę duchową. Wysyłający posiadali autorytet, a bez takiego uprawnienia nikt nie ma władzy w Kościele. Wcześniej (do XII wieku) missio canonica uważano za włączone do święceń, ale teraz, gdy możliwe jest wyświęcenie absolutne, zawsze wymagane jest odrębne missio canonica, według którego przyznawana jest jurysdykcja.(5)

Prawo kanoniczne mówi, że Kościół katolicki i Stolica Apostolska mają naturę osoby prawnej (moralnej) przez Boskie obrzędy i że osoba prawna (moralna) jest z natury wieczysta, a przez chrzest osoba staje się podmiotem Kościoła Chrystusowego, ze wszystkimi prawami i obowiązkami chrześcijanina. Wszyscy chrześcijanie mają te same ogólne prawa i obowiązki w odniesieniu do duchowych łask i pomocy do zbawienia.

Będąc legalną wieczystą osobą na mocy Boskiego zarządzenia, Kościół ma wieczyste prawo i obowiązek udzielania sakramentów wiernym. W konsekwencji Kościół w jedności ze Świętą Stolicą Apostolską może sprawować jurysdykcję dla kapłanów przez missio canonica nawet podczas wakatu Świętej Stolicy Apostolskiej. Kościół tworzy osobę prawną tylko w połączeniu z Biskupem Rzymskim. „Najwyższy Papież (Stolica Apostolska) stworzyłby osobę moralną, nawet gdyby całe ciało wiernych przestało istnieć”. (5) Kościół zawsze tworzy osobę prawną, ponieważ zawsze pozostaje w połączeniu z Najwyższym Papieżem (Stolica Apostolska). W związku z tym Kościół zawsze ma prawo do zapewnienia jurysdykcji swoim ministrom.

Wyobraź sobie, co mogłoby się stać, gdyby Kościół utracił prawo do zapewnienia jurysdykcji podczas wakatu Świętej Stolicy Apostolskiej.

Jeśli Kościół straci prawo do ustanowienia jurysdykcji po śmierci papieża, ponieważ „sam Kościół już nie istnieje”, jak mówią samozwańczy „teologowie”, to kardynałowie nie będą mieli prawa do wyboru nowego papieża, ponieważ nie są już kardynałami Kościoła katolickiego. Msza Ducha Świętego, którą kardynał dziekan odprawiał na początku wyborów, będzie liturgią poza Kościołem katolickim. Kardynał dziekan i wszyscy kardynałowie byliby winni schizmy. Kardynałowie schizmatyccy mogliby wybrać tylko papieża nowego kościoła schizmatyckiego. Wszyscy biskupi i księża nie mieliby prawa do udzielania sakramentów i odmawiania Mszy świętych, dopóki nowy papież nie zostanie wybrany, a gdyby biskupi musieli przyjąć „jurysdykcję” od nowego papieża schizmatyckiego, również staliby się schizmatykami. Kapłani, którzy otrzymali „jurysdykcję” od tych biskupów schizmatyckich, również byliby schizmatykami. Ale nic takiego się nie dzieje, ponieważ gdyby to się stało, oznaczałoby to, że absurd pokonał właściwy powód, a nieprawość pokonała Prawo.

Powinniśmy również powiedzieć, że prawo kanoniczne nie daje nam odpowiedzi na niektóre pytania. Na przykład nie mamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób kardynałowie powinni działać w przypadku, gdy papież staje się szalony lub osobiście heretykiem.

Odpowiedź znajdujemy w KATOLICKIEJ ENCYKLOPEDII:

„Nie istnieją żadne przepisy kanoniczne regulujące autorytet Kolegium Kardynałów sede Romana impedita, chociażby w przypaku gdyby papież stał się szalony lub osobiście heretykiem; w takich przypadkach konieczne byłoby zapoznanie się z nakazami właściwego rozumu i naukami historii”.(6)

Ale to nie znaczy, że powinniśmy przestać zarządzać sakramentami i odprawiać msze święte, nawet jeśli papież stałby się szalony lub osobiście heretykiem. W każdej sytuacji Kościół nadal ma naturalne i legalne prawo i obowiązek kontynuowania tej świętej służby, tak jak czyni to Kościół podczas naturalnego wakatu Stolicy Apostolskiej.

To nie nasza wina, ani nasze pragnienie, aby obecny okres Sedevacante trwał zbyt długo. Chcemy i modlimy się, aby ten okres wygasł tak szybko, jak to możliwe, z wyborem prawdziwego papieża.

Prawdopodobnie można to porównać do ruchów monarchistycznych w wielu krajach świata, gdy w tym samym czasie każdy kraj może mieć własnego monarchę. Nie mając monarchy, monarchiści nadal są monarchistami i nie tracą nadziei, że pewnego dnia ktoś może stać się prawdziwym monarchą. Pomimo faktu, że w kraju nie ma monarchy, monarchia jako wieczysta osoba prawna nadal istnieje lub istnieje możliwość do zaprzestania jej istnienia na przestrzeni stu lat.

W Kościele katolickim sytuacja nie jest taka sama, ale podobna. W tym samym okresie Kościół katolicki ma tylko jednego Papieża. Nie mając papieża, nadal jesteśmy katolikami i nie tracimy nadziei, że pewnego dnia ktoś stanie się prawdziwym papieżem. Albo z papieżem, albo bez papieża, Stolica Apostolska nadal istnieje jako wieczysta osoba prawna aż do ostatniego dnia istnienia tego świata. W konsekwencji, albo mając papieża, albo nie mając papieża, Kościół katolicki nadal istnieje jako wieczysta osoba prawna aż do ostatniego dnia istnienia tego świata.

Wnioski:

  • Podczas fizycznej nieobecności papieża, tj. Podczas wakatu Stolicy Apostolskiej, tradycyjni katoliccy biskupi i księża mają prawo i obowiązek administrowania wszystkimi sakramentami i mszy świętych zgodnie z prawem zgodnie z wolą Boga i Kościoła, na podstawie zarówno Boskiego prawa Nowego Testamentu, jak i Prawa Kanonicznego;
  • Również świeccy mają naturalne prawo i obowiązek przyjmować sakramenty na tej samej podstawie;
  • Ponieważ zarówno duchowieństwo, jak i świeccy robią to zgodnie z prawem, Kościół katolicki działa taki w sposób, jak legalne (moralne) doskonałe społeczeństwo, ustanowione przez Boga, powinno działać;
  • Przez Boską instytucję duchowieństwo różni się od świeckich w Kościele. Wszyscy wierni powinni zawdzięczać szacunek duchowieństwu według ich rangi i urzędów, a wierni stają się winnymi świętokradztwa, dopuszczają się obrażeń ciała duchownych (Canon 119); (7)
  • Podczas wakatu Stolicy Apostolskiej Kościół odprawia Msze Święte i udziela wszystkich sakramentów zgodnie z następującymi zasadami:
    Boskie prawa obowiązują bardziej rygorystycznie niż ludzkie prawa.
    W przypadku konfliktu obowiązków pierwszeństwo ma wyższy.
    Boskie prawo pozytywne ma pierwszeństwo przed prawodawstwem ludzkim; (8)
  • Żadne prywatne opinie samozwańczych świeckich „teologów” nie mogą blokować Kościoła przed niesieniem świętej misji, ponieważ zbawienie dusz jest zawsze najwyższym prawem, zarówno w normalnej sytuacji, jak i w anormalnej sytuacji, takiej jak obecny wakat Stolicy Apostolskiej trwający ponad sześćdziesiąt lat.

o. Valerii

References:

The quotes from the Holy Scripture taken from: THE HOLY BIBLE PUBLISHED WITH THE APPROBATION OF THE CATHOLIC ARCHBISHOPS AND BISHOPS OF IRELAND. The Douay Version of the Old Testament of 1609, and with the Rhemish Version of the New Testament of 1582, Given at Dublin, May 4th, 1857.

(1) A HANDBOOK OF MORAL THEOLOGY
BY THE REVEREND ANTONY KOCH, D.D. Professor of Theology
Adapted and Edited by ARTHUR PREUSS
VOLUME I
MORALITY, ITS SUBJECT, NORM, AND OBJECT
B. HERDER BOOK CO.
17 SOUTH BROADWAY, ST. LOUIS, Mo.
AND 68, GREAT RUSSELL ST., LONDON, W. C.
1918
NIHIL OBSTAT: F. G. Holweck, Censor Librorum.
Sti. Ludovici, die 17 Maji, 1918
IMPRIMATUR: +Joannes J. Glennon, Archiepiscopus Sti. Ludovici.
Sti. Ludovici, die 18 Maji, 1918
Printed in U. S. A.
s. 120

(1.0) THE LIVES AND TIMES OF THE ROMAN PONTIFFS
FROM ST. PETER TO PIUS IX.
By the CHEVALIER ARTAUD BE MONTOR,
TRANSLATED FROM THE FRENCH
EDITED BY REV. DR. NELIGAN. Vol. I
NEW YORK: PUBLISHED BY D. & J. SADLIER & CO.,
31 BARCLAY STREET.
1867.
Approbation. WE APPROVE OF THE PUBLICATION, BY D. & J. SADLIEB & Co.,
OF ARTAUD'S 'LIVES OF THE POPES'
+ JOHN, ARCHBISHOP of NEW YORK. NEW YORK, March 30th, 1865.
s. 12, 13

(1.1) THE BOOK OF SAINTS
A DICTIONARY OF SERVANTS OF GOD CANONISED
BY THE CATHOLIC CHURCH: EXTRACTED FROM
THE ROMAN & OTHER MARTYROLOGIES
COMPILED BY THE BENEDICTINE MONKS OF
ST. AUGUSTINE'S ABBEY, RAMSGATE
A. & C. BLACK, LTD.
4, 5 and 6 SOHO SQUARE, LONDON, W. 1
1921
NIHIL OBSTAT: Innocent Apap S.Th.M.O.P. Censor Deputatus.
IMPRIMATUR: Edm. Can. Surmont. Vic. Gen. 19 Feb. 1920.
HAROLD B. LEE LIBRARY
BRIGHAM YOUNG UNIVERSITY, PROVO, UTAH
s. 216

(2) A DICTIONARY OF CANON LAW
BY THE REV. P. TRUDEL, S.S.
SECOND, REVISED EDITION
B. HERDER BOOK CO.
17 SOUTH BROADWAY, ST. Louis, Mo.
AND 68 GREAT RUSSELL ST., LONDON, W. C.
1920
NIHIL OBSTAT: F. G. Holweck, Censor Librorum
Sti. Ludovici, die 14. Oct. 1919
IMPRIMATUR: +Joannes J. Glennon, Archiepiscopus Sti. Ludovici
Sti. Ludovici, die 20. Oct. 1919
Printed in U. S. A.
VAIL-BALLOU COMPANY
BINGHANTON AND NEW YORK
s. 119

(3) A CATHOLIC DICTIONARY
CONTAINING SOME ACCOUNT OF THE
DOCTRINE, DISCIPLINE, RITES, CEREMONIES,
COUNCILS, AND RELIGIOUS ORDERS OF
THE CATHOLIC CHURCH
BY WILLIAM E. ADDIS
SECULAR PRIEST : SOMETIME FELLOW OP THE ROYAL UNIVERSITY OF IRELAND
AND THOMAS ARNOLD, M.A.
FELLOW OF THE SAME UNIVERSITY
SIXTH EDITION, WITH ADDITIONS.
NEW YORK
THE CATHOLIC PUBLICATION SOCIETY CO.
9 BARCLAY STREET
1887
NlHIL OBSTAT: EDUARDUS S. KEOGH, CONG. ORAT., CENSOR DEPUTATUS
IMPRIMATUR: HENRICUS EDUARDUS, CARD. ARCHIEP. WESTMONAST. Die 18 Dec., 1883.
IMPRIMATUR: JOHN CARD. McCLOSKEY, ARCHBISHOP OF NEW YORK. Feb. 14, 1884.
JURISDICTION
s. 492-493

(4) DORSCH, A. Insitutiones Theologiae Fundamentalis. Innsbruck: de Ecclesia 2:196–7. Rauch 1928.

(5) A COMMENTARY ON THE NEW CODE OF CANON LAW
By THE REV. P. CHAS. AUGUSTINE, O.S.B., D.D.
Professor of Canon Law
VOLUME II
Clergy and Hierarchy
(Can. 87, 99, 100, 101, 102)
B. HERDER BOOK CO.
17 SOUTH BROADWAY, ST. Louis, Mo.
AND 68, GREAT RUSSELL ST., LONDON, W. C.
1918
CUM PERMISSU SUPERIORUM
NIHIL OBSTAT Sti. Ludovici, die Sept. 7, 1918 F. G. Holweck, Censor Librorum.
IMPRIMATUR Sti. Ludovici, die Sept. 8, 1918 +Joannes J. Glennon,
Archiepiscopus, Sti. Ludovici.
All rights reserved. Printed in U. S. A.

(6) THE CATHOLIC ENCYCLOPEDIA
AN INTERNATIONAL WORK OF REFERENCE
ON THE CONSTITUTION, DOCTRINE, DISCIPLINE
AND HISTORY OF THE CATHOLIC CHURCH
EDITED BY CHARLES G. HERBERMANN, Ph.D., LL.D.
EDWARD A. PACE, Ph.D., D.D., CONDE B. PALLEN, Ph.D., LL.D.
THOMAS J. SHAHAN, D.D., JOHN J. WYNNE, S.J.
ASSISTED BY NUMEROUS COLLABORATORS
IN FIFTEEN VOLUMES
VOLUME III, s. 339
New York ROBERT APPLETON COMPANY
Nihil Obstat: REMY LAFOET, CENSOR
Imprimatur: +JOHN M. FARLEY, ARCHBISHOP OF NEW YORK

(7) THE NEW CANON LAW
A Commentary and Summary of the New Code of Canon Law
By Rev. STANISLAUS WOYWOD, O.F.M.
With a Preface by Right Rev. Mgr. PHILIP BERNARDINI, J.U.D.
Professor of Canon Law at the Catholic University, Washington
New Edition, Augmented by Recent Decrees and Declarations
NEW YORK JOSEPH F. WAGNER (Inc.)
LONDON: B. HERDER
Nihil Obstat:
FR. BENEDICT BOEING, O.F.M.
FR. BENEVENUTUS RYAN, O.F.M.
Imprimi Potest: FR. EDWARD BLECKE, O.F.M. Minister Provincialis, JULY 1, 1918
Nihil Obstat: ARTHUR J. SCANLAN, S.T.D. Censor Librotum
Imprimatur: JOHN CARDINAL FARLEY, Archbishop of New York, NEW YORK, JULY 3, 1918
s. 20-24

(8) Moral Theology
by Rev. Heribert Jone, O.F.M. CAP., J.C.D.,
by Rev. Urban Adelman, O.F.M. CAP., J.C.D.
The Mercier Press Limited, Cork, Ireland
Nihil Obstat: PIUS KAELIN, O.F.M. CAP, Censor Deputatus
Imprimi Potest: VICTOR GREEN, O.F.V. CAP., Provincial, July 2, 1955
Nihil Obstat: RICHARD GINDER, S.T.I., Censor Librorum
Imprimatur: JOHN FRANCIS DEARDEN, D.D., Bishop of Pittsburg, August 15, 1955
Cessation of Obligation of a Law. pp.29,30.
The Efficacy of the Sacraments. s. 309.
Printed in the United states of America

Tłum. Paulo.

Cytaty z Pisma Świętego: Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T.J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego Arcybiskupa i Metropolity Mohylowskiego. We czterech tomach in 8-vo maj. (fracta pagina). Wydanie trzecie. Tom IV. Obejmujący Księgi Nowego Testamentu, jako to: Cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, czternaście listów św. Pawła, list św. Jakóba, dwa listy św. Piotra, trzy listy św. Jana, list św. Judy i Objawienie św. Jana. Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego. 1898, str. 844. Źródło: www.ultramontes.pl (dostęp: 19.5.2019).

Категорія: Розважання | Переглядів: 793 | Додав: