Catholicmessage.org

Rozważanie Kiedy dochodzi do katastrof, takich jak trzęsienia ziemi, susze, powodzie, huragany, które powodują katastrofalne szkody i niszczycielskie zniszczenia, wiele osób pyta: „Czy Bóg jest niesprawiedliwy?”

Odpowiedź brzmi - Bóg jest zawsze sprawiedliwy i poprzez te katastrofy ostrzega ludzi żyjących w grzechach śmiertelnych, które wołają do pomstę do Nieba, aby Ci żałowali za nie i powrócili do Niego.

Takie interpretacje kataklizmów przyrody są zgodne z Pismem Świętym i Świętą Tradycją.

„Grzechy wołające do nieba o pomstę są grzechami wielkiego zła. Są to: umyślne morderstwo, ucisk biednych, oszukańczy robotników ich pensji i grzech Sodomy.

Grzech Sodomy bierze swoją nazwę od mieszkańców Sodomy, którzy byli winni nienaturalnych grzechów, z powodu których zostali zniszczeni przez Boga spuszczającego na nich siarkę i ogień (Księga Rodzaju 20, 24). Morze Martwe jest nadal żałobnym wspomnieniem ich grzechów; jednego tak haniebnego, że nie można go wymienić wśród nas”. ⁽¹⁾

Należy jednak pamiętać, że kary Boże różnią się od kar ludzkich, ponieważ Bóg jest zawsze sprawiedliwy. Wszystkie kary nałożone przez Niego kończą się pozytywnymi skutkami i rezultatami dla człowieka sprawiedliwego zarówno na tym świecie, jak i w Wieczności.

W przeciwieństwie do kar Bożych, kary ludzkie często mogą być niesprawiedliwe, ponieważ w wielu przypadkach skutkują niefortunnymi skutkami dla ukaranych.

Zasadnicza różnica między karami Bożymi a ludzkimi polega na tym, że Bóg zawsze daje człowiekowi szansę na pokutę, podczas gdy kary nakładane przez ludzi nie dają takiej osobie na to żadnej szansy lub tego od niego nie wymagają.

Niemal każda niesprawiedliwa wojna zainicjowana przez ludzi złej woli, powodująca wiele zniszczeń, nazywana jest „świętą” w „imieniu Boga” lub w „imieniu sprawiedliwości”. Chociaż „sprawiedliwość” dla tych ludzi nie ma nic wspólnego z Bożą sprawiedliwością, to jednak Bóg czasami używa wojen ludzkich jako „plagi”, karzącej nas za nasze grzechy. Widać to wyraźnie w historii Starego Testamentu.

Istnieją niezliczone przykłady w czasach apostolskich i w historii Kościoła, kiedy Bóg czasami dopuszcza karanie niewinnych z rąk niesprawiedliwych grzeszników.

W przeciwieństwie do wojen i katastrof spowodowanych przez ludzi, trzęsienia ziemi, susze, powodzie, huragany i inne katastrofy mają miejsce z woli Boga. Są widocznymi znakami Bożej Sprawiedliwości i są doczesnymi karami za grzechy. Wszystkie te katastroficzne wydarzenia powinny przypominać nam, że mogą nas spotkać straszniejsze rzeczy, tj. Wieczne tortury potępionych.

„Grzesznicy rozpoczynają piekło nawet na ziemi.

Lecz bezbożnicy są iako morze zaburzone, które się uspokoić nie może (Izajasz 57, 20). Każdy grzesznik znajduje się w ,,ciemościach i cieniu śmierci" (Św. Łukasz 1, 79). Dla niego lekcje wiary (1 List do Koryntian 2, 14). W godzinie śmierci świat obudzi się ku swojej nędzy; obecnie nie czuje tego, ponieważ rozprasza go tysiąc rzeczy." ^(1.1)

Oczywiście, nie wszyscy są winni grzechów, które wołają do pomstę do Nieba i dlatego katastrofy nie zdarzają się wszędzie. Nawet w tym samym dotkniętym nimi obszarze niektórzy ludzie są karani, ale niektórzy nie.

Zasadniczo Bóg nie karze człowieka za grzechy popełnione przez innego człowieka. Dom jednego człowieka może zostać całkowicie zniszczony, a dom jego sąsiada może pozostać nietknięty. To z powodu Boskiej Sprawiedliwości.

W niektórych przypadkach, chociaż Bóg wie, że człowiek jest winny grzechu śmiertelnego, nie nakłada na niego kary natychmiast. Bóg daje mu więcej czasu na ujrzenie Jego wielkiej cierpliwości i miłosierdzia.

Nie od razu karząc takiego grzesznika, Bóg daje mu nową możliwość porzucenia grzechu śmiertelnego i powrotu na ścieżkę pokuty i sprawiedliwości. Jest tak, ponieważ Bóg jest zawsze sprawiedliwy.

Tylko sam Bóg zna właściwy czas i wymiar sprawiedliwej kary nałożoneją na człowieka lub pewną grupę ludzi.

Każda kara, nawet ta o zasięgu lokalnym, jest groźnym odbiciem nadchodzącego Sądu Ostatecznego i ostrzeżeniem dla każdego człowieka na całym świecie: „Czyńcie pokutę, bo królestwo niebieskie jest już blisko” (Św. Mateusz 3, 2).

Naszym obowiązkiem nie jest szukanie odpowiedzi na pytanie, dlaczego katastrofa wydarzyła się tutaj, ale nie tam, lub dlaczego ten człowiek, ale nie inny, otrzymał tę karę. Naszym obowiązkiem jest dotrzymywanie przykazań Bożych, odpokutowanie i gotowość do złożenia rachunku przed Bogiem w dowolnym miejscu i czasie. „Nie odwleka Pan obietnicy swojej, jak niektórzy mniemają, ale cierpliwie postępuje ze względu na was, nie chcąc, aby niektórzy zginęli, ale żeby się wszyscy do pokuty nawrócili” (2 Św. Piotr 3, 9).

Kataklizmy są także okazją do czynienia dobrych uczynków miłosierdzia i miłości dla duchowego i fizycznego dobrobytu naszego bliźniego.

Służą również jako test Boga na wiarę sprawiedliwego człowieka, tak jak miało to miejsce w przypadku Hioba:

"A gdy dnia jednego synowie i córki jego jedli i pili w domu brata swego pierworodnego, Przybieżał poseł do Joba, któryby powiedział: Woły orały a oślice paszono podle nich, I przypadli Sabejczycy i zabrali wszystko i czeladź mieczem pozabijali, i uszedłem ja sam, abych ci oznajmił. A gdy ten jeszcze mówił, przyszedł drugi i rzekł: Ogień Boży spadł z nieba, i uderzywszy na owce i sługi, spalił je, i wybiegałem się ja sam, abym ci oznajmił. Ale gdy i ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: Chaldejczycy uczynili trzy hufy i rzucili się na wielbłądy i zabrali je i pachołki pozabijali mieczem: a tylkom ja sam uciekł, abych ci oznajmił. Jeszcze ten mówił, ali drugi wszedł i rzekł: Gdy synowie twoi i córki jedli i pili wino w domu brata swego pierworodnego, Znagła wiatr gwałtowny przypadł od strony pustynie i zatrząsł czterema węgłami domu, który obaliwszy się przytłukł dzieci twoje, i pomarły, i wybiegałem się ja sam, abych ci oznajmił” (Hiob 1, 13-19).

Przykład Hioba uczy nas, że bez względu na to, jak bolesne jest uświadomienie sobie straszności naszej sytuacji, musimy zrozumieć, że każde działanie Boga opiera się na zdrowym rozsądku i ma swój uzasadniony powód. Niech imię Jego będzie zawsze błogosławione.

"Tedy Job wstał i rozdarł szaty swoje, i ogoliwszy głowę, upadłszy na ziemię, pokłonił się, I rzekł: Nagom wyszedł z żywota matki mojéj i nago się tam wrócę: Pan dał, Pan odjął: jako się Panu upodobało, tak się stało: niech będzie imię Pańskie błogosławione. W tem wszystkiem nie zgrzeszył Job usty swemi i nic głupiego nie wyrzekł przeciw Bogu" (Hiob 1, 20-22).

Niech sprawiedliwość Boża króluje na tym świecie, a Jego imię będzie uwielbiane i wychwalane.

Panie, boję się Twojej sprawiedliwości, błagam o Twoje miłosierdzie; nie oddawaj mnie wiecznym bólom, spraw, abym mógł Cię zachować pośród wiecznych radości.
500 dni odpustu (S. P. Ap., 18 grudzień 1940)

O Maryjo, każ mi żyć w Bogu, z Bogiem i dla Boga.
300 dni odpustu (S. P. Ap., 26 kwiecień 1921) ⁽²⁾

Odtąd wraz z naszą Najświętszą Maryją Panną bójmy się Boga "A miłosierdzie Jego z pokolenia w pokolenie, bojącym się Jego” (Św. Łukasz 1, 50).

Ks. Walery

Źródła:

^{(1) (1.1)} THE CATECHISM EXPLAINED
FROM THE ORIGINAL of Rev. FRANCIS SPIRAGO, professor of Theology.
EDITED BY Rev. RICHARD F. CLARKE, S.J.
New York, Cincinnati, Chicago:
BENZIGER BROTHERS,
Printers to the Holy Apostolic See,
1899
Nihil Obstat, Thos. L. Kinkead, Censor Librorum.
Imprimatur + MICHAEL AUGUSTINE, Archbishop of New York.
New York, August 8, 1899.
pp. 460-461, 264

⁽²⁾ THE RACCOLTA
by The Rev. Joseph P. Christopher, Ph.D.,
The Rt. Rev. Charles E. Spense, M.A. (Oxon),
The Rt. Rev. John F. Rowman, D.D,
By authorization of the Holy See,
Imprimatur, Francis Cardinal Spellman, Archbishop of New York,
In Festo Sanctae Franciscae Xaverii Cabrini, 1951,
The Holy See by a Rescript of the Sacred Penitentiary
dated May 30, 1951,
has authorized Benziger Brothers, Inc.,
to publish an English version of the work
known as “Enchiridion Indulgentiarum-Press et pia Opera,”
issued by Vatican Press in the year 1950.
by Benziger Brothers, Inc.
pp. 10, 212

Tłum. Paulo.

Cytaty z Pisma Świętego: Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T.J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego Arcybiskupa i Metropolity Mohylowskiego. We czterech tomach in 8-vo maj. (fracta pagina). Wydanie trzecie. Tom IV. Obejmujący Księgi Nowego Testamentu, jako to: Cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, czternaście listów św. Pawła, list św. Jakóba, dwa listy św. Piotra, trzy listy św. Jana, list św. Judy i Objawienie św. Jana. Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego. 1898, str. 844. Źródło: ultramontes.pl